nadinterpretacja

[marcin krüger]

martwym bielom płonących śniegów
lekko upadać w rozpaczy czarną
grząską przestrzeń zacienioną
dwuznacznością porzuconych myśli

jeszcze czekamy na siebie w słowach
milcząc ust zatartym błądzeniem
zimnym słońcem w zarysach skalnych
kotlin grzebiąc pióropusze krwawo skrojonych
cukrową pantomimą chmur

żywe cmentarzyska w perspektywie zabijają nadzieję
otrutą środkami przeciwbólowymi bądź
alkoholem wyolbrzymione jątrzące rany
błotem bryzgają nieświadomie
mierząc odległość od ciszy do bezsilności

[monika cecot]

dla mnie za trudne... ładnie ubrane w słowa...ale.. no wlasnie, ale co?:)
pzdr ciepło