Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

apokryf IV


Rekomendowane odpowiedzi

Mi się podoba. Ciężko jest jednak, oddzielić "słowa Jezusa" od tego, co wyraża stan podmiotu. Strzelam: że pierwsza strofa o tym taktuje, pozostałe wyciskają z niej, co się da.

Druga strofa bardzo dosłowa i jakoś nie mogę jej przegryźć. Wszystko tak podane, aż człowiek zaczyna doszukiwać się - na siłe - drugiego dna:)).

Tyle pokus na nas czeka, a obiecane życie wieczne z dniem każdym oddala. Nazwałeś torturami cierpienie, które pozwoliłoby ci się zbliżyć do Boga .. wyznanie człowieka zniewolonego, męczącego się, poszukującego wiary. wahającego się, który myli to, do czego torturami zmierza, z błogim stanem otumanienia? a więc głupcy są szczęślowi - tak to rozumiem.

dwie uwagi:
1) "że" 2 w ostatnim dwuwersie, źle mi się czytało
2) tą rzecz - bardziej: tę rzecz (tak mi się wydaje).

pozdrwiam
s.m.

[sub]Tekst był edytowany przez Seweryn Muszkowski dnia 30-12-2003 17:23.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



to w pewnym sensie ten wiersz to coś jak rebus.
owszem można poprawić coś- pewne części, ale
nie mam już na to siły co ochoty, jestem zbyt
zmęczony. tą rzecz - tę rzecz zrozum że o krzyż
się rozchodzi jako narzędzie tortury..
nie o odrzucenie zbliżenia do Boga,
popacz by dostrzec różnice miedzy tym co
jest nieszporami- zrutynizowaną modlitwą
a aktem poznania i fascynacji np. kobietą
w procesach empatycznych...
zaćmienie narkotyczne bez narkotyków,
czyli tak jakby biegać boso po łące.
tańcząc Przecież łąka to Słońce, głupcy
i dzieci są szczęśliwe z przyczyny tej
że odróżniają jedno od drugiego, nie uciekają
się do sztucznych rajów schematów i reguł czy rutyny.

fenx

a
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Domysły Monika A czego tu się bać? Krytyki? Przecież bażanty, oprócz swoich kolorów mają coś z gołębia, co kamuflują, ale niekoniecznie przed czaplami -:)) Pozdro!
    • @Robert Wochna boję się napisać co mi po myśli chodzi choć mnie korci ... Zapamiętam ten wiersz z pewnością

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @zielarz piękne.... Wzruszające i piękne 
    • Wyliczanka jak wytłaczanka  dwadzieścia różnych skorupek jajek jednym w okno młynarza celnie rzucę, co mąki od piachu odróżnić nie umie.    Pięć dam kotom na pożarcie, ich szarą sierść rozjaśnie. Siódme w komin rzucę, sądzą obrus babie zapaskudzę.   Dwa kolejne na patelni rozbiję,  złość w apetyt niech mi się wbiję. Tym młodzieńcom, co pod oknem tak się śmieją  kogiel - mogiel z cukrem sporządze.   Resztę na później zostawię, bo mnie to wyliczanie ...   Zmęczyło okropnie.
    • Gdy dąb koronę liśćmi trwoni,   czas, jak żebrak, po niebie kroczy - W sękach pnia płacz wieków się gości, a kręgi w rdzeniu to milczących ojców oczy.   Rzeka, co głazom pieśń odmawia, nocą do zimnych trumien płynie - Niesie kurz gwiazd, łzy mgieł porannych, A w swym sercu wiecznie już ginie.     Człowiek - iskra, co w pyle drży,   w szkle godzin twarz próchnem znaczy.   Lecz wiatr mu szepcze: „Twój dom nie stoi - W korzeniach burz i w piołunie rozpaczy”.     Gdy księżyc krew zastygłą sączy,   świt rozcina czarny całun dni…   Prawda nie w tym, co trwa, lecz w tym, co pęka,   gdzie wieczność z chwilą dzieli rdza.     A wiatr ziarna w ziemię chowa,   gdzie śmierć i życie dzieli chwila - Każdy upadek to nowa pieśń,   Co z martwych liści wiosnę wyrywa.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...