Bez tytułu

[rose garden]

Nawet kiedy kochasz doznajesz uczucia samotności,
dotyk skóry, spojrzenie oczu, ciepło warg,
nie roztapia samotnego trwania.

I chociaz jego ręka ciepła i duża
a jego plecy kołem ratunkowym się zdają,
wciąż kroczę krętą ścieżką samotności.

Biel kwiatów, krzyk żurawia
inne obrazy w naszych duszach kreślą.
Drzewa szumią nam inną piosenkę
i gruszka nie smakuje tak samo.

Wzrusza mnie mały kot, który przycupnął pod płotem
i tkliwość ogarnia mnie zawsze,
gdy w łąki zanurzam sie fale.

A w nim tyle burzy
i jak gwałtowny deszcz są jego słowa.
Więc trwam i trwam wciąż w samotności,
chociaż kocham go bardziej niż zycie.


Wiem, że wiersz nie jest odkrywczy i pewnie tu w jednym wersie za dużo słów a w innym za mało, ale może ktoś znajdzie w nim coś dobrego.

[zak stanisława]

dobrego to się znajdzie, ale skróty wskazane, gadulstwo nie w modzie- krótko i do roboty!
pozdrawiam ciepło ES

[rose garden]

Może powiesz mi w jakim przedziale wieku są osoby tu piszące, bo raczej myślę, że to sama młodzież i starsza młodzież, wiersze, które tu czytam są rzeczywiście wręcz lapidarne ( może to i moda ) a skojarzenia czasami udziwnione za bardzo. Myślę, że chyba żaden z moich wierszy nie przypadnie do gustu tu piszącym. A za twój komentarz dziekuję. Pozdrawiam.