Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Już czas, mówię ci, już czas
Zapytała: boisz się, kiedy śpisz?

gdy pada jestem sam. nawet psy
boją się burzy – zasypiają
na kolanach, u stóp

Odpowiedziałem: tak, boję się
Boję się; może lepiej być psem, twoim psem?
Odpowiedziała: nie chcę

przyszła wieczorem -zmokła
podałem ręcznik tak zwyczajnie
powiedziała: dziękuję, zaparz kawę

Odpowiedziałem-mam tylko wodę

Opublikowano

Tekst zdecydowanie do przemyślenia, chociaż już wyczuwam, że chodzi o odrzucenie, czyli o samotnośc - czyli nihil novi... Ale za to podane zupełnie odmiennie, chociaż ten pies to i u Gałczyńskiego (chyba) przy tej hrabinie leżał...
Na wieczór, ale nie tak do końca jestem pzrekonany. I jeszcze ta kawa...
Pozdrawiam.

Opublikowano

bardzo prosze, wersja pierwotna:

pomyłka

Już czas. Mówię Ci, już czas.
Zapytała: boisz się, gdy sam śpisz?
Zapytała: boisz się?
gdy pada zawszę jestem sam. nawet psy
boją się burzy – odsypiają
na kolanach; u stóp.
Odpowiedziałem: tak, boję się.
Boję się. chcę być psem; Twoim psem.
Odpowiedziała: nie.

Przyszła wieczorem – po drodze zmokła.
Podałem jej czysty ręcznik.
Powiedziała: dziękuje; zaparzysz mi kawę?

Odpowiedziałem: mam tylko wodę.


Pani Ewa, poprawiala:P

- nie jest to wiersz o odrzuceniu, lecz o trudnej przyjazni.a i Gałczynski chyba tez nie trafiony, bo nie czytam, a zainspirowal mnie wiersz Świetlickiego - swierszcze.

dziekuje uprzejmie:)
zapraszam

Opublikowano

Mnie tutaj bardziej chodziło o pewien topos, chociaz Świetlicki też zwala, nawet z Bogusławskiego Mu sie zdarza. Miałem na myśli ujęcie samej treści i co w niej jest - a wszakże jeżeli jest rozstanie, jest i samotnośc. I nawet wpisana jest ona w przyjaźń.
Ale to już jest odbiór i dyskusja na poziomie treści wiersza, zatem nie chodzi o to, że jest słaby, tylko o czym traktuje. A że opinie pozwalają na dyskusje, trzeba korzystac.
Pozdrawiam.

Opublikowano

zgadzam sie z Panem, rozmawiajmy. rozstania i powroty sa wpisane w przyjazn czy milosc. samotnosc... rozumiem, interpretacja dowolna, oczywiscie. chcialem w tym wierszu przekazac nie tyle samotnosc, ale probe zamiany przyjazni w milosc. czy mi sie udalo? nie wiem. staralem sie;)
jesli ma Pan jakies uwagi czy propozycje,to bardzo prosze:)

Serdecznie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


\Tak w wierszu ''Łatwo zdradzić''
\Druga wersja lepiej dopracowana.
pozdrawiam.

jesli jest tu na forum?; to napewno zagladne:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a tak własnie zinterpretowałem, ponieważ ta przyjaźń i miłośc, czy przyjaźń jako skrywana miłośc, wreszcie... No właśnie :)
I mam wrażenie, że praktycznie każdy go sobie odbierze inaczej i to jest właśnie ta rzecz, która wartościowuje dzieło - poszerza wszakże zakres odbioru i oto chodzi. A to, co pisałem w pierwszej opini to wszakże toposy pałętające się już od pierwszych dzieł literackich aż do dziś i wiem, że ciężko uniknąc nawet przypadkowych zbliżeń.
Opublikowano

coz zrobic?, poezja to powtarzalnosc srodkow, stylow i mysli, to wielka sztuka wyjsc 'poza'
i napisac tak jak nikt inny, ale i tak nie ma sie pewnosci czy aby;)

Serdecznosci

  • 2 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • Samo zło łzo mas.    
    • Na to mam ton.    
    • A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...