motele

[Aleksandra Ws]

jutro znowu zmienisz się nie do poznania
innym ruchem włos odgarniesz z twarzy
być kimś innym, może o tym marzysz
szukasz siebie pośród różu i burgundu
może pragniesz mieć swobodę oddychania

cień na sercu tłumisz jasnym belejażem
na rażące błędy rzucasz cień do powiek
gdzieś w motelu cicho płacze człowiek
pod człowiekiem głośno ryczy zwierzę

czy ty nie wiesz że dom się nie rusza?
stoi zawsze choćby droga się zatarła
ile jeszcze każesz mi tu czekać
ile modlitw przyjmie mokra wycieraczka
łkanie moje zimny wiatr zagłusza
ile jeszcze każesz mi tu czekać
nim dom znajdzie przemarznięta dusza