Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Gdy on patrzy na mnie
zniekształcam się we własnym lustrze.
I wszystko:
tak, i nie
krzyczą równocześnie.

Co chca powiedzieć gwiazdy
przecinając niebo w obłędzie?
Biegnij.
Goń.
Uciekaj.

Tak mi oczywiście
w głębokich ramionach,
w oddechu,
którego nienawidzę.

I każdą chwilę
skradzioną tej niemiłości
przekształcamy z czerni
-na biel.

Kto nas tak nauczył kłamać?

Opublikowano

no nie przejmuj się,poprawione,udajemy ze nie było:)
a co do wiersza,podoba mi się to :
Tak mi oczywiście
w głębokich ramionach

jest jeszcze kilka momentów,ale wydaje mi się że za dużo słów w tym wierszu,zwłaszcza tu:

Biegnij.
Goń.
Uciekaj.

może bez tego,będzie dużo ciekawiej,i, moim zdaniem bez znaków interp.Poza tym chyba trzeba zrobić coś z pierwszą i z ostatniej wywalić to o "niemiłości"..czyli...dużo pracy,ale warto,bo zatrzymałam się na dłużej:)pozdrawiam/martyna

Opublikowano

całość nawet, nawet... tzn. podoba się
ale mam kilka ale:
pierwszy wers bez "on"
"I wszystko:
tak, i nie
krzyczą równocześnie." zgrzyta mi tu coś 1. dwa "i" chyba trochę za blisko 2. "tak i nie krzyczą", ale "wszystko krzyczy" nie wiem czy druga forma nie jest poprawna
w ostatnim wersie napisałbym "Kto nauczył nas tak kłamać" albo "Kto nauczył nas kłamać"
i jeszcze coś mi się nie podoba w przecinakach, ale to pewnie przez to, że ja ich w ogóle nie lubię
wszystko to bardzo subiektywne rady
pozdrawiam:-)

Opublikowano

lubie wiersz o kłamstwie bo jest dużo sposobów na interpretację. a tu jak na dłoni na koniec walnęłaś słowo 'kłamać'. i dla mnie to zepsuło cały efekt. wywal je, sugestie zamiany czarnego na białe wystarczą. pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Bardzo ciekawy koncept — poezja jako stan kwantowy przed aktem obserwacji. Podoba mi się konsekwentne łączenie języka fizyki z refleksją o naturze znaczeń. Lekki, a jednocześnie intelektualnie porządnie zbudowany wiersz.  Pozdrawiam serdecznie. 
    • @Berenika97 Pięknie prowadzisz dialog dwóch perspektyw — czuły, ale jednocześnie bardzo klarowny warsztatowo. Motyw światła i ulotności dodaje całości subtelnej głębi. Bardzo dobry tekst. Pozdrawiam serdecznie. 
    • Monarchie są dziś tylko wydmuszkami, odzianymi w złoto i klejnoty swoich potężnych przodków. Demokracja, jest głupią i ułudną efemerydą dla ciemnych umysłów słabych ludzi. Totalitaryzm to piękny a zarazem drapieżny ptak, który najpierw wychowuję jak najlepiej umie swe młode w gnieździe. Lecz pewnego dnia, bez powodu brutalnie je zabija. Przyszłość jest zbyt przerażająca, by w nią nieroztropnie patrzeć. Na szczęście wszystko co zdarzyć się mogło już kiedyś nastąpiło. Tylko przeszłość jest nauką i nadzieją. Krwawiącego świata. Konającego państwa. Księgi i żywioły mają wieczną pamięć. Kształcą mnie stare tomy i manuskrypty. Piękną i bogatą wiedzą jak bursztyny z Bałtyku. Tylko znajomość praw i pojęć obnaża świata prawdę a kłamstwo tnie na pół jak bezduszna brzytwa Ty masz władzę i wiedzę milionów. Poeto, filozofie, historyku. Lubię widzieć wszystko takim jakie faktycznie jest. Bez zbędnych zdobień wyobraźni. Zabawy i głos serca to wierutne bzdury i tania szopka. Okazywanie uczuć to słabość najgorsza. Lepsza jest nieruchoma maska. I gruby jak zbroja, zimowy, dwurzędowy płaszcz dekadenta wełniany. Na cóż mi uśmiech fałszywy towarzystwa. W mej lichej, zimnej i trąconej rozkładem suterenie. Mi towarzystwa dotrzymuję wiatr i deszcz za oknem. Karta wiersza przed oczyma. Pistolet i napoczęta wódka na stole. Tylko tak poznasz świat i piekło ludzkiego umysłu. W najniższym jego kręgu pokutuje, za grzech prometejski, poeta. Dla mnie za anioła. A dla ludzi za diabła przebrany.
    • @huzarc Bardzo plastyczny, sensualny wiersz — pełen gęstych obrazów i konsekwentnie prowadzonej metafory ciała oraz przemiany. Podoba mi się, jak łączysz intensywność języka z rytmem bardziej czułych, spokojnych wersów. Najmocniej działa środkowa część, gdzie obrazy dotyku i zmysłów układają się w spójną, sugestywną narrację. Pozdrawiam serdecznie. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...