Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

magnetyzuje mnie przestrzeń
niezdekonspirowana
a czas jest dla mnie
księżycowym nauczycielem

w kieszeni znalazłam kartę wisielca
ale przecież droga wciąż się zmienia
najgorsze błoto z czasem zazłoci się piaszczyście

wiatr pozamiatał w moim życiu
teraz chodzę tylko z nim i myślę
może i mnie kiedyś porwie

Opublikowano

hmm...niech się zastanowie bo mam mieszane uczucia..tzn odczucia:) niektóre momenty fajowe,zwłaszcza kursywa i
wiatr pozamiatał w moim życiu
teraz chodzę tylko z nim i myślę
może i mnie kiedyś porwie


w pierwszej trochę mnie drażni powtórzenie "mnie",może po prostu "czas jest nauczycielem"..i czemu księżycowym?
w drugiej zamiast "ale" napisałabym "a",tak jakoś..sama nie wiem czemu.No i może zamieniłabym "niezdekonspirowana" na coś inszego.Ale ogólnie jestem na tak i daję plusa:)))
pozdrawiam/martyna

Opublikowano

mi brakuje w tym wierszu stałego nastroju, który by narastał raz jest delikatne stwierdzenie "księżycowy nauczyciel" a zaraz po tym wisielec... nie pasuje mi to nie ma klimatu no i za dużo dopowiedzeń wyrzuciłabym wiatr zostawiajac same charakteryzujące go czasowniki by nie bylo wiadomo kto ma cie porwac i "ale przecież" zmieniłabym po prostu na "a".

pomyśl trochę i dopracuj
pomysł bardzo ale do oszlifowania

pozdrawiam
lenka

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witam. Dzięki serdeczne, za komentarz. Z tą powtórką "mnie" może faktycznie trzeba cos zrobić, teraz to widzę, dopiero..
Ale jeśli "ale" zamineię na "a" zmieni sie też sens, więc tu trzeba by dłużej pomysleć, jeśli w ogóle;)
Cieszę się, że cokolwiek 'podobającego się' odnajdujesz. Jeszcze raz dziękuję i pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pomyślę i dopracuję:)
A z tym chwiejnym nastrojem - może wiersz ma hustawkę nastrojów;)?

Ale tak poważnie to dziękuję bardzo za przeczytanie i opinię, na pewno będę się starać poprawić, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Nauczyciel księżycowym na razie pozostanie, chyba że uda mi się zrabniej oddać jego tajemniczość. Dzięki za zajrzenie i przeczytanie, pozdrawiam, a szlifować będę:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Miło mi, że komuś się podoba, a Twoja nadzieję, pozostawię bez odpowiedzi, bo w tym przypadku jest tak samo, jak z pytaniami retorycznymi.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Radosław To bardzo przejmujący wiersz o trudności powrotu do normalności po trudnych doświadczeniach. Głowa wie, że trzeba iść dalej, ale serce ma swoje własne potrzeby i ciągnie w inne strony. To bardzo uniwersalne doświadczenie. Bardzo podoba mi się "Obraz serca, które "skręca" , który sprawia, że emocje stają się czymś konkretnym, namacalnym. Serce jak kompas, który ciągle wskazuje nie tam, gdzie trzeba. Rzeczywiście, trudno jest się "poskładać" po bolesnych wydarzeniach. Pozdrawiam. 
    • @infelia @APM  Bardzo dziękuję! :)
    • @Simon Tracy   Ten wiersz to wielowarstwowa narracja, która przywodzi na myśl atmosferę dekadencką i symbolistyczną. Narrator to postać całkowicie wyalienowana z ludzkiego świata, nie rozumie ludzi - ich emocjonalności. Ale rzeczywiście najmocniejszym elementem jest sposób, w jaki opisuje martwą dziewczynę - z wyrafinowaną estetyką. Żałuje nie człowieka, ale zniszczonego piękna. To dekadencka wrażliwość, która stawia formę ponad treść, piękno ponad życie. Jest w tym tekście również teatralność - narrator traktuje ten dramat jako przedstawienie.  Ten tekst bardzo dobrze się czyta, bardzo mi się podoba.
    • @markchagall Witaj, czy może tak być, że troszkę pospieszyłęś/łaś się z publikacją i wkradło się parę drobych błęów. "A ciężko to pudełko" - podnieść, zamknąć..? , czy miało być "A ciężkie to  pudełko". Ale może wszystko jest zamierzone i celowe, nawet to, że jest tylko jedna kropka w środku wiersza, czy np. słwo "wstanie", a może  "w stanie". W poezji wszystko jest możliwe i dozwolne, więc jeśli tak miało być, to neich tak zostanie. A tak to pomysł fajny. Zakręcony.
    • Na osi życiowej narracji Czas mi wraca do jednego punktu  Zamknięty jestem w pudełku przeżyć Pośród pełnych kartonów  w pokoju czasoprzestrzeni.  A ciężkie to pudełko Jakby było całym pokojem A mikroświat  Stał się ogromnym wszechświatem W którego złożoności się kompletnie gubię Wracając do punktu  Z którego nie jestem wstanie ubiec...  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...