Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

słabość

ann spirit
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marcin Pancolek

Marcin Pancolek

Opublikowano
Opublikowano

niemoc ---------------> proponuję tu wykorzystać jescze trzy sylaby, które powinny się
znaleźć w pierwszym wersie haiku. Brakuje mi tu przymiotnika.
anielski niepokój -----> nie za bardzo pasuje mi ten epitet.
korona ciernowa ----> po pierwsze - cierniowa, a po drugie - 6 sylab.
Pomysł jest dobry. Proponuję, żebyś się jeszcze zastanowiła nad tym haiku i naniosła jakieś poprawki. Nie będę Ci proponował innej wersji, bo nie jestem wybitnym poetą. Moje uwagi są uwagami dyletanta. Pozdrawiam ciepło

ann spirit

ann spirit

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



co do anielskiego niepokoju - specjalnie tak zrobiłam, zazwyczaj mówi się o anielskim spokoju, a ja zrobiłam tak żeby było oryginalnie
a jeśli chodzi o korone cierniową - to ja też jestem człowiekiem
Jack.M

Jack.M

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Borykałem się kiedyś z tym tematem!! Poza tym w haiku opisujemy co widzimy, a nie bezpośrednio co czujemy. Metafora może być ukryta w całym haiku.

skrzyżowanie dróg --
znów korona cierniowa
pełna kropel dżdżu

Jacek M.
Dora Kalla

Dora Kalla

Opublikowano
Opublikowano

ann spirit:1. Twój wierszyk to 2,6,6 sylab. Haiku ma inny układ:5,7,5.
2. używasz samych przenośni ("korona cierniowa", "anielski niepokój"). To nie jest akceptowane w haiku. Oceniasz:"niemoc". Zapytam: Twoja? W tej formie Twoje odczucia są nieciekawe i nieakceptowalne.
3. już po pkt 1 nie powinno się rozpatrywać Tego wiersza jak haiku.

Najlepiej byłoby (jeśli użyć takich myśli) połączyć propozycje Waldemara Talara i JackaM.:
skrzyżowanie dróg
kwitnące ciernie wokół
pełne kropelek

Tyle mozna było z tego zrobić. Masz wówczas połączenie skrzyżowania z kropelkami, skrzyżowania z cierniami, cierni z kropelkami, mozesz wyobrazić sobie kogoś , kto stojąc w deszczu albo po deszczu obserwuje ciernie ( w domyśle też to, tego kogoś, ciernie, być może i płacz) Nic wprost, wszystko w niedopowiedziane.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Błędy rozumienia Siebie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Sytzer  Powodów, dla których, tak się stało, Ale wiadomo jed1no, Uczucie i Oddech, się bardzo kochało. Zrozum siebie, nim złączysz, z kimś świat, Przyjdzie ból i cierpienie, to będzie kat. Rada jed1na, jest nam znana, która wiele zmieni, Daj wszystko z Siebie, dla Siebie, a Prawda resztę oceni.    Fajny morał i ciekawy.  Masz trochę błędów, (ale zaczynasz tutaj więc udam że nie widzę)   Co do tych rad mądre i znane- ale bywa że życie swoimi drogami chodzi, i nie zawsze bywamy autorami scenariusza na nasze życie.
    • Sytzer
      Błędy rozumienia Siebie

      Przez Sytzer · Opublikowano

      @Annna2 Dzień dobry, A mogę prosić o rozwinięcie myśli? :)
    • Annna2
      Letnia spowiedź trupa

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Simon Tracy trupizm- antonim piękna - Baudelaire  jest kluczowym przedstawicielem nurtu w literaturze
    • Annna2
      Błędy rozumienia Siebie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Sytzer ciekawe, witaj
    • Simon Tracy
      Letnia spowiedź trupa

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Wiersz pisany w hołdzie dla francuskich poetów wyklętych Charles’a Baudelaire’a, Arthura Rimbaud i Paula Verlaine’a których niegodnym dzieckiem literackim godzien się nazywać Nawet nie wiesz, że to już koniec. Mój koniec. Gnije tutaj z wolna, moja Miła, w wypalonych czerwcowym słońcem pokrzywach. Rozpadam się z miłości do Ciebie, przy pomocy much, ptactwa i czerwi. W objęciach raniącego jak Twe słowa i oczy. Dorodnego, zielonego ostu. Na miękkiej pierzynie z wylanych trzewi i krwawego rdestu. Zasłuchany w koncert, przysiadłego na kamieniu konika polnego. W życiowej ruletce. Wszystkie żetony uczuć, postawiłem na romantyczność. Gardziłaś mną. Nie dziwne. Ja sobą też choć niewczas gardzę. Bo miłości nie ma. Powinien o tym wiedzieć taki jak ja wielkiej, nieograniczonej wręcz wiedzy potentat. A teraz w Twych myślach będę jeno mgłą zimną i wątłą, jak śmierć wśród zmierzchu jesiennego. Pamiętaj jednak, że i Ty rychło w czerni grobu i dusznościach trumny się rozgościsz. Młodość Twego ciała, delicją przednią będzie dla larw. Zapamiętaj - Tak oto przemija wielkość tego świata. Mój nagrobny acz i w sercu wyryty cytat. Pamiętaj Miła, że tutaj gnije. W pustych już oczodołach, tylko żałośnie zawodzi wiatr. Zachód słońca nad mym truchłem. Tak magiczny. Tak nie dzisiejszy. A Ty Kochanie śpij słodko. Bezpieczna w swej sypialni. Z kostuchą, czuwającą u wezgłowia. Jej kosa na Twym gardle. Tykającą bomba. Myślałaś, że zmyłaś z siebie ten grzech. Lecz ona jak nikt zna sprawiedliwość. Ona Cię z niego jak i z wszelkich wspomnień i uczuć. Skutecznie wypatroszy.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...