Zgłoś

ich serca to ogrom poświeceń których wypadkowymi są dłonie delikatne jak mech wzrok rozumiejący - głos barwny przyjemny tak tak moi mili - tak wspaniałe są tylko one prowadzące trudną misje pod każdą szerokością o każdej porze dlatego bądźmy dla nich czuli i mili zwłaszcza w trudnych dla nich chwilach które też im się przydarzają

Wyludnia się nieubłaganie tamten czas Niekiedy widzę  prawie dokładnie tak samo Jak przez kalkę zachowaną kopię  Chwili i zupełnie nie wiem dlaczego właśnie tę z tak wielu Jednak coś ją wyzwala Wieść jakaś o tym lub tamtym co było  O tamtych ludziach że już nie żyją  Odeszli i widzisz ich przez chwilę  W tej frazie nie innej miłej lub niemiłej    Ktoś stoi naprzeciw ciebie  uśmiecha się  Coś mówi nie słyszysz co i nie pamiętasz A czasem nie chcesz bo zbyt boli I chcesz mieć już to za sobą Zamknąć ten rozdział i pójść do przodu Odnaleźć się w innej roli Lecz powoli powoli  Czas pozwoli ci  kiedy zechce I nigdy nie będziesz do końca wiedzieć  Dlaczego jest tak a nie inaczej  Może to nie ma znaczenia  A może ma wiele znaczeń w równoległych istnieniach

@Domysły Monika Dziękuję za słowa uznania, pozdrawiam!

Właśnie. Nie powiemy dziecku 'na pewno umrzesz' - choć to prawda. Za prawdą muszą iść odpowiednie intencje, inaczej prawda okazuje się okrucieństwem.

Popraw sobie literówkę w tytule