Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

budujemy je co dnia
na zgliszczach snów niespełnionych
lampki zapalając co jakiś czas
cmentarze naszych marzeń

powracamy do nich
w czasie życia szarych dni, kładąc
kwiaty na betonowych płytach
którymi pokryliśmy szczelnie ból

mijamy je czasem
przystając gdy jeszcze jakiś płomyk
na mogile samotnej się tli
zostawiamy garstki ciepłych myśli

w zachwycie patrząc niemym
gdy u płotu zakwita róży dzikiej kwiat
wracamy wtedy wspominając
ze drgnieniem serca, jak cudnie pachniał świat
kiedy marzenia jeszcze w nas żyły

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...