długie żywoty

[javed_86]

Spod pióra wysyłam do kosza moje płody,
bezduszne kamienne postacie,
niepotrzebne w atramencie są te puste gody
- pióra z kartą - jeśli o to pytace.

Nim ujrzą promień śwatła je orzywiający,
dao kosza trafiają, by ich nie widziano,
nie wiedzą czym jest potok górski, swobodnie płynący
tak wielką śmierć przy narodzinach im zadano

Nikt nie usłyszy ich płaczu głośnego,
nikt też nie spojrzy w ich oczy naiwne,
nikt nie zawoła - Hej mój kolego!
takie to rzeczy dzieją się tu dziwne.

Nie mogą, a wiele chciałyby powiedzieć
lecz mimo wszystko mówią głośno, bardzo zrozumiale,
tylko jak je usłyszeć, trzeba to wiedzieć
- językiem duszy operują wspaniale.

Pod skorupą, tarczą z kamienia okrutną,
jest ukryte piękno, doskonale schowane,
dostrzeżenie go jest rzeczą trudną
bo jest bezpośrednio przez duszę nadane.

...