Cztery pory uczuć

[meliana_szara]

Już minęło tyle tygodni i nic się w mym sercu nie zmieniło.
Ciągle widzę tańczące anioły wokół księżyca.
Tyle myśli szalonych wyzwalasz we mnie.
Będąc przy tobie powietrze jest dla mnie łaskawsze , jak by tylko dla mnie drzewa w lesie szumiały i w wodzie oddychać potrafię.
Dla ciszy, w której o tobie myśleć mogę samotność pokochałam.
Na wzgórzu i ja gwiazdy widzę bliżej .
Jak strach szybko niedawno suchymi liśćmi rudziały chodniki a w pachnącej rzece tańczyły elfy.
Jakieś moce wyzwoliły zorzę- muzykę prapoczątku .
Teraz zima częstsza samotność i smutek wdziera się pomiędzy widownię unosi się jak czarna maska śmierci.
Jak byśmy modlili się do niej.
Czy to dla mnie już koniec świata ?
Czy tylko maska śmierci?
Ale już śniegi topnieją szamanka zmówiła modlitwę o twoją duszę , jej piękno coraz częściej jest widoczne przybiera różne formy i kształty , próbuje się maskować lecz nie dla mnie bo znam każdą sekundę źrenicy twoich oczu , aż chciało by się w nich zamieszkać .
Mogłabym uwierzyć w nierealne szczęście naszego świata : drzewa, strumyk , ścieżka codziennie deptana ,góra zielona i domek z kamienia i drzewa gdzie mieszka Bóg nasz Bóg.
Ale to tylko podróż do ludzkiej wyobrażani , gdzie miłość jest nieskończoną skałą , podobieństwa dusz smyczą , która dwa żebra oplata.
A wiosną gdy przyszłość jest nam nieznana myśli to tyrani , powracać będą.
Czy męczarnią czy znalezioną szczęścia chwilą to nazywać będziemy, w samotności duszy żyć będziemy .
J latem wybacz mi tę cisze bo choć przyjaźń czuje olbrzymią dusza moja podobieństwo straci z twoją ze zmęczenia.
Nieuchronna zguba w mrugającym cieniu ognia jasno ciemnej nocy iskrami do gwiazd zaniesie Bogu na zawsze tchórzliwe nie nazwane uczucia dziwnie wspomagane przez matkę naturę.



Napisany 2006.02.01