jak nigdy piosenka była o nas

[piotr kantt]

może nie do końca tak było
ale melodia wpadała
obcinając czasu
liczony ćwierćnutami
wtedy właśnie zaczęła się
jej wędrówka w moim krwioobiegu

--synkopową dawką tlenu
po bezludnych wyspach
nieprzespanych nocy
tkanych draperią
przykazań

na ja i ty
ciepłymi oddechami
niczym ukłucia przyszłych
wydarzeń nieświadomi
własnej zguby tej z najwyższej
półki po którą kazałaś
sięgnąć

--by od nowa uczyć się alfabetu
to tak jak dryfowanie
ku samobójczym
gestom niespełnienia
w ostatnim akordzie
niepodzielnych
już dni