Zgłoś

@Gosława Czytając Twój wiersz od razu pomyślałem o obrazach N. Kasatkina i W. Perowa. Gdzie role są odwrócone co do treści Twojego utworu. Tam sieroty siedzą przy mogiłach swoich matek.

Donośne bicie dzwonów. Dopasowane do bicia naszych serc. Wpleciony w nagich ciał uścisk, ostatni pocałunek Ci ofiarowuję I wracam do swoich, diabelskich legionów. Obiecałem sobie, że miłości już nie przedawkuje.   Staram się grać melodię życia jak nieudolny pianista. Nie przekona mnie sztuczne światło zbawienia ani aniołów przemowa. Mnie od dotyku świata dzieli bariera ognista. Mgła grzechów smogowa.   Stąd do wieczności. Tylko chaos panuje. W mojej iskrze doczesnej. Bóg jej ciężary wiekuiste przysporzył. W więzach Jego drwin, tylko się frapuję. Kłamco! Tyś mi zamiast łask tylko plagi pomnożył.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj - pomyślę co z tym fantem zrobić - dzięki za szczery komentarz -                                                                                                             Pzdr. Witam - dziękuje za owy urok - miło że czytasz -                                                                                       Pzdr.zadowoleniem.  @Andrzej P. Zajączkowski - @Adam Zębala - @huzarc - dziękuje -

Czasem wiatr zrzuci z siebie brzemię i poleci do piekła by spocząć na kamieniu.   Dziś nie widzę nic nie chcę słuchać o złu zapaści długu rozwijam muzykę słucham o tym, by się trzymać.   Gdzieś byłem rano widziałem kres zła choć i tak ktoś umarł.

Wór koło krów