Siedzę

[Jan-Maria_Konopnicki]

siedzę, patrzę, ciemno wkoło
siedzę, myślę, marszczę czoło
wstałem – siedzieć już nie mogłem
siedzieć ciągle to już obłęd
stoję prosto trzy godziny
już zdrętwiały mi kończyny
już mnie łamie, gnie i trzęsie
już mnie bolą wszystkie mięśnie
muszę złapać się poręczy
lecz gdzie poręcz? – to mnie dręczy
jęczę z głodu, nic nie jadłem
ledwo stoję – klap! – i padłem
teraz leżę, jest wygodnie
lecz gdy leżę gniotę spodnie
więc chwyciłem się fotela
znowu siądę – bagatela
no i siedzę, będę siedzieć
kiedy wstanę – skąd mam wiedzieć?

[Jan-Maria_Konopnicki]

Zgodnie, zgodnie. A o cóż mogłoby chodzić, jak nie o humor?

[Dorma]

:)...

Alez mnie rozbawil Twoj wierszyk.To co mi sie najbardziej podoba to dokladne rymy i przedewszystkim idealny rytm.W zadnym miejscu nie ma zaburzen..

Dzieki za te chwile usmiechu..