...Wezwałam dziś do siebie śmierć...

[Klaudia Wojtulek]

...Wezwałam dziś do siebie śmierć...
I przyszła.... I była Aniołem !..
W skrzydłach zamiast piór
miała żyletki
i dziurę po kuli na czole...

Zamiast korali na szyi - sznur,
tabletkami wypchane kieszenie,
i rzeką mokry strój
i do nóg przywiązane kamienie...

A w pierś wbity nóż,
a za uchem miała skręta,
cierniową koronę wplątaną we włosy...
...Już na zawsze Ją zapamiętam...

...Zawołałam dziś sobie smierć...
I przyszła...
Lecz me podcięte żyły wyśmiała...
Powiedziała, że ja sobie z Niej kpię !
I swój numer komórki mi dała....

Patrzyła na mnie z ironią
swymi naćpanymi oczami
i zakazała mi się już bawić
z gazem, żyletkami, prochami..

..A gdy na serio postanowię umrzeć
to mam zamiast tej durnej zabawy
po prostu zadzwonić do niej
a na swych skrzydłach szybko się zjawi...

...Zawołałam dziś sobie smierć...
A ona popukała się w głowę !
Powiedziała, że zamiast wzywać Ją
powinnam wezwać pogotowie...

...Zawołałam dziś sobie śmierć...
A ona odwróciła się na pięcie !
Krwawiąc patrzyłam jak odchodzi
gubiąc żyletki na każdym piętrze...

[kordelia]

Popukaj się w głowę i zastanów się o czym chcesz pisać. Weź komórkę i zadzwoń po pogotowie.

[Agnieszka Szyszka]

A mi się Twój wiersz podoba i to bardzo. Jest przygnębiający, ale to właśnie w nim jest najlepsze. Lubie takie klimaty, więc gratuluje świetnego dzieła. :-)

[ASTRAP]

Tak,ten wiersz robi wrażenie.Ale może jednak warto żyć?