Prawie wolny człowiek

[Jan Grunegold]

Szary zegar godzinę wybija,
więc człowiek do domu się zwija.
Zostawia tu wszystkie sprawy,
nie robi sobie kawy.

Ucieka już z tego biura,
na dole czeka fura.
Podchodzi do niego człek
i prosi go o lek.
I błaga, płacze i krzyczy,
Lecz on na niego ryczy -

Lekarstwa ci nie dam kochany
lekarstwa dla zakochanych ?
Bo czegoś takiego wciąż brak.
A ciebie już zjada rak!

Więc dalej podąża gdzieś w dal,
ten człowiek nabity na pal.
On nigdy nie zaznał miłości
i żyje w swojej wolności.
Czasami tylko ma sen -
jak z Kasia przekracza Ren...