Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

NO HAY BANDA!!!

Sama
stoczysz na scenę świata

Z playbacku
zagrasz życiową rolę

I czekasz tylko na
werdykt

-"To będzie sukces"

Silencio!

Wielka gwiazda estrady
zaświeciła na niebie

Bravo!Bravo!

Opublikowano

Ojoj..Panie czydziestku prosze sie nie martwić-serce mi krwawi.A co do Pana roli życiowej-nie mogą jej Panu skraść-bo nikt nie będzie w stanie Pana zastąpic-szczęgólnie w takim dniu-mogą co najwyżej zagrać z playbacku-a to nie to samo:))

pozdrawiam
ania

Opublikowano

droga Anetzko - często stałem na scenie - nigdy z playbacku - zawsze na żywo - czasem dostawałem brawa - czasem byłem zmiatany z szelestem widowni - wydaje mi się że powinnać wyjść i zobaczyć jak to jest po tamtej stronie niekoniecznie na widowni a w kuluarach - na pewno zmienisz swój widok nawet na playback
pozdr. W_A_R
ps. wiersz jako wiersz jest bardzo dobry

Opublikowano

ech...
Aniu...ja tam na zaden werdykt bym na Twoim miejscu nie czekala :)
..czasami jest tak ..ze lepiej popasc w samouwielbienie i nie zwracac uwagi na nic i na nikogo :)
..ja tak jakos mam ostatnio..i..
..musze Ci powiedziec ze dobrze mi z tym..(czasami)..
..a ze z playbacku czasami nadaje...?..ech.. no i co z tego ..
..zanim na playback to sie dostalo ..bylo moje..
ot co
...buziaczek kochaniutka :P:P:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława To bardzo mocne zakończenie — krótkie, nagłe, jak oddech urwany zimnym powietrzem. Po całej serii fizycznych obrazów przychodzi abstrakcyjne zdanie, które dopiero odsłania emocjonalny sens sceny. Anna nietrwała jak śnieg. Zima jako metafora braku wsparcia. Piękno krajobrazu nie daje pocieszenia. To moment, w którym czytelnik dopiero rozumie, że cały wiersz opowiada nie tyle o zimie, co o stanie psychicznym. Największy atut: zmysłowa konkretność, która prowadzi do metafizycznej konkluzji. To poezja subtelna, oparta na sugestii, a nie dopowiedzeniu.  
    • Stylistycznie widzę tu Leśmiana i Herberta, ciekawa mieszanka. Ta historia jest podszyta mitologią, symbolem fatamorgany i tragizmem romantycznym. Ja to kupuję
    • @KOBIETA To piękny, melancholijny wiersz o niemożliwej bliskości i paradoksie związku, który istnieje, ale nie może się spełnić.  
    • Bardzo wysoki poziom. Wiersz jest spójny, gęsty znaczeniowo, emocjonalnie dojrzały i przede wszystkim — szczery. Najlepsze elementy: -świetna metaforyka (konkretna i oryginalna), -mocna pointa, -piękny rytm wolnego wiersza, -bardzo dobra praca z symboliką światła, -język prosty, ale nośny. Gdyby ten tekst znalazł się w tomiku współczesnej poezji, nie odstawałby jakością. Proste, mocne, deklaratywne. Cała kompozycja dąży do tego jednego słowa: Tożsamość. Widzialność. Istnienie.
    • @Whisper of loves rain Twój gniew jest słuszny i potrzebny. Twój wiersz nie "opowiada o problemie", ale krzyczy - to dobrze, bo mowa o krzywdzie dzieci w cyfrowym świecie. Pokazujesz, że za statystykami i raportami są konkretne, żywe dzieci, które tracą dzieciństwo, bezpieczeństwo, niewinność. Dobrze, że nie poprzestałeś na potępieniu oprawców - sięgnąłeś głębiej: "A ci, co patrzą, milczą, czasem sami uwikłani". To sumienie społeczne, które również obudzasz. Jeśli mogę coś zasugerować - trochę za dużo "Niech".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...