Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Utopić chciałbym w nicości głębin
To, co przy życiu mnie nie utrzyma,
To, co wciąż sprawia, że dzień powszedni
Wciąż źle się kończy i źle zaczyna.

Biegu Zegara Czasu wskazówek,
Co tarczę starą wciąż okrążają
Nie zdoła zdusić zamknięcie powiek,
Ani nie spęta swą siecią pająk.

Wahadłem starym wciąż od wieczności
Smutek wybija godzinę nową
Nigdy nie zwolni i nie zapomni
Nie wzywa blasku gwiazd na pomoc

Zawsze do przodu, jak żołnierz w boju
Brnie dzielne życie przez zaspy dziejów
I chciałbym, żeby wśrod dni powojów
Było gdzieś miejsce, gdzie wiatr nie wieje

Opublikowano

wiersz sam w sobie bardzo mi się podoba, jednak na tle innych rzeczywiście wypada słabo...
możeby tak odrobine nowatorstwa w niego tchnąć? wszystko tutaj jest stare i zakurzone, wręcz skrzypi spróchniałe drewno i zwisają pajęczyny. trochę życia potrzeba!

pozdrawiam serdecznie!
ER

Opublikowano

A mnie się podoba.
Nie przesadzajcie z tą wspólczesnością i przypisywaniem jej tematów odbiegających od zwykłego życia. Każdy temat jest dobry, jeżeli zatrzyma kogokolwiek. No i co z tego, że to już było. Będzie jeszcze długo po nas. Trzeba pamiętać o tym, że świat współczesny, to nie tylko młodzi ludzie - licealiści, studenci.
Jedno co bym zmieniła, żeby zachować rytm: "Nie wzywa blasku gwiazdy na pomoc" zamiast gwiazd.
pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

Dziękuje wszystkim za szczere opinie. Jest mi bardzo miło, że ten wierszyk cieszy się takim zainteresowaniem i porusza sporne kwestie. Może rzeczywiście jest staroświecki, ale pewnie dlatego, że i ja jestem trochę staroświecki. ...i jeszcze jedno na koniec - Beenie M! Wiem o tym, że ta zwrotka z gwiazdami się nie trzyma rytmu. W pierwowzorze brzmiała ona dokładnie tak jak Ty ją napisałaś, ale ostatecznie mieniłem na liczbę mnogą, bo uznałem, że tak bedzie bardziej magicznie i poetycko:)
Pozdrawiam wszystkich i życzę sprzyjającej weny

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2 To głęboki i piękny wiersz o odpowiedzialności, wyborach i naturze ludzkiego cierpienia. Anafora na literę "G" jest tu niezwykle wyrazista - brzmi jak mantra, która zmusza do zatrzymania się przy każdym słowie. Podoba mi się ta odmowa łatwego oskarżania -"Gabaryty dobra czy zła, od nas zależy". To mądra odmowa podziałów pokoleniowych i wskazywania palcem. Piękne obrazy są w Twoim wierszu. Jest też świadomość trudności ("Grząskość"), ale i jasność, że nie ma niewinnych widzów - jesteśmy współautorami swojego losu. Jakże mądre słowa!  
    • @andrew ładnie, czule bardzo
    • @Migrena To wiersz pełen zmysłowej poetyckości i głębokiego pragnienia. Twoje metafory są niezwykle piękne i oryginalne. "Morze pije księżyc", "cień pachnie Tobą", "słowo jest ptakiem" - to obrazy, które zostają w wyobraźni, dotykają zarówno zmysłów, jak i duszy. Jesteś między pragnieniem a niemożnością, między bliskością wirtualną a fizyczną obecnością. Niezwykła poezja, magiczna miłość. Pozdrawiam. 
    • @huzarcPodoba mi się ta metafora z aniołem rozdzieranym i wyciskanym jak chmura. Nie chcesz udawać kogoś innego - bądź sobą i maluj apokalipsy! Świetny wiersz! 
    • @Wiesław J.K.Że tak powiem przeczytałem, i moje trzy gr., Brutus uważał iż cnota wystarczy do szczęścia, jego erotyki, bo ponoć pisywał takie, zaginęły. I nie wiem czy jego to boli czy nie, mówmy o teraz, czas przyszły niech będzie nieznaczony. Wstawię tu się za sobą, nie otrzymałeś odpowiedzi i pozwalam sobie :), kultura, kult czy kulturystyka? taki kalaburek słowny. Ból, mam uzasadnione podejrzenie, że stanowi oś dźwigni na wadze świadomości, może to kiedyś rozwinę, bo mam nieodpartą myśl, że ktoś lub coś, uzna wagę piórkową, ciężką - lub będzie ona elektroniczna, sprężynowa, i powstaną z tego cuda cudeńka.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...