Prostak zakochany w marzeniach

[Anna Grygo]

Prostaczek przysiadł na kamieniu
idąc, siadł przy wiejskiej drodze
zamyślił się na momencik
o swoje przyszłej z marzeń żonie

zakochał się w swym marzeniu
tak, wymyślił swą małżonkę

nie opuszczając na krok nawet cienia
kroczył z nią po lśniącym lesie

światło przed nim rozszczepiało się,
drobiny rosy kłaniały mu się
szeleszczący wartki strumień w tonach wody
melodię grał jak flet...

klimat był nie byle jaki
on i ona w tym marzeniu
tam, tak przechadzali się...

ocknął się jednak człowiek
i na samotności dróg powrócił szlak...

z laską i plecakiem swoim
ruszył dalej w wielki świat...