młodosć starosci

[mikołaj chrobochek]

a kiedy wejdzie spokój do głowy
wiatr szumnie zaśpiewa
rozkołyszą się drzewa
usta utulone wiatrem nerwowym
zasną na chwilę

mądrość i skórę okryje włos płowy
nad dawnym łez ulewa
krew jeszcze zagrzewa
w człowieku starym lecz nowym
wzlecą motyle

nad nawał wspomnień i krzyż cielesności

po zieleń i blękit i młodość w starości

[Smok]

nawet dobre, w sumie to jak dla mnie bardzo dobre

[M._Krzywak]

Jestem mile zaskoczony - pomysł wersyfikacyjny uszlachetnia, czyta sie płynnie - ja też na tak.
A nawet powiem więcej - za dbałośc o forme podwójne tak.
Pozdrawiam.

[mikołaj chrobochek]

dzięki.

[Ewa Rajska]

no ja się podpisuję pod poprzednikami. czyta się płynnie, wersyfikacja super- tylko wiatr mi sie powtarza, może 'utulone wichrem' czy coś? ale poza tym jednym miejscem jest całkiem całkiem:)

pozdrawiam serdecznie!
ER

[marcin krüger]

przychylam się do wcześniejszych wypowiedzi. Cóż więcej dodać, a no nic, bo więcej by tylko smuciło. Plusik
pozdrawiam