Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Deszcz


Rekomendowane odpowiedzi

Kap, kap...

Padają krople deszczu,
to płacze Niebo
nad losem,
losem nas ludzi,
nas ludzi ogarniętych strachem,
ogarniętych strachem przed Światem,
przed Światem okrutnym,
okrutnym jak życie,
jak życie przepełnione niepewnością,
przepełnione niepewnością jak los.

I tak powód płaczu Nieba,
zatacza błędne koło,
jednak łzy będące wodą,
dają życie,
co prawda życie okrutne i przepełnione niepewnością,
lecz zmierzające do szczęścia,
w ten właśnie sposób jego powód i cel
lądują w moich objęciach.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Chaos formy, a treśc jak propaganda - namolna i krzykliwa - nie tędy droga.
niebo płacze to kolokwializm, a w dodatku brzmi jak bajka dla dzieci, nie wiem, czemu nas, bo ja sie nie utożsamiam z takim podejściem do swiata, bo swiata nie znam. a powtórzenia po prostu dobijają.
Nie.
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Krzywaku :)

propaganda? gdzie :) ale kartek na mięso nie będzie :P?
jak z tym to według mnie ciutke przesadziłeś :)

powtórzenia- napewno nie każdemu się spodobają :)

hmm co do bajki dla dzieci :) to zamierzeniem był łagodny początek, potem przejści do sedna i podsumowanie :) blebleble w każdym razie o taki odbiór mi chodziło :P

żeby nie móc się utożsamić z tym co napisałem trzeba by mieć idealne życie nie zaznać nigdy smutku, okrucieństwa i wielu innych nie przyjemnych rzeczy :) no ale skoro takie masz właśnie życie to tlyko pozazdrościć :) hyhy

imo. pozdrawiam gorąco :)

p.s.
nawet "Nie" z Twoich ust brzmi tak mile ;) hyhy :]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

pierwsza strofa jest fatalna, czyta się to okropnie a pozatm jakby powycinać wszystkie te powtórzenia to pozostanie jedno długie zdanie które w zasadzie nie ma sensu

"Padają krople deszczu to płacze Niebo nad losem ludzi ogarniętych strachem przed Światem okrutnym jak życie przepełnione niepewnością jak los."

a druga strofa jest powtórką z rozrywki, pojawiają się kolejne klisze a pozatym zbudowane na tych samych słowach co w stofie pierwszej

ja zdecydowanie na nie


pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

@Macieju...

zrob z obojetnie jakiego wiersza, chociaz z jednej jego strofy dlugie zdanie, to niema najmniejszej szansy zeby mialo ono jakis "wygląd" imo. jak według mnie to nie bardzo sie zaglebiles :)

hyhy,

tak czy owak dziekuje zaopinie :)

pzdr, Y

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Kap, kap, kap...
Padają krople deszczu, to płacze niebo---- to jest wytłumaczenie pierwszego wersu!?
losem ludzi,---bez powtórzenia nad losem i bez "nas", bo juz "ludzi "mówi o tym samym
nas ludzi ogarniętych strachem, ---- i znowu "nas ludzi"??? ile razy o tym samym, jakby poecie brakło słów?
ogarniętych strachem przed Światem,--- nieznośne powtórzenia
przed Światem okrutnym,--- i znowu
okrutnym jak życie,---- i znowu, co to za dramaturgia?
jak życie przepełnione niepewnością,
przepełnione niepewnością jak los.

Powód płaczu nieba, zatacza błędne koło,
łzy będące wodą, dają życie, okrutne i przepełnione
niepewnością, lecz zmierzające do szczęścia,
jego powód i cel - ląduje w moich objęciach.

W ostatnie strofie zaproponowałem tylko inną wersyfikacj i skóty. Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...