Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rzeczywistość


Rekomendowane odpowiedzi

Straszliwa zaraza pożera me serce,
które nie ma siły by dalej bić.
Przybądź bliżej, podaj mi dłoń,
opróznij swój umysł z myśli szalonych.

Poczuj wraz ze mną cały ten strach,
niech agonia ogranie Cię.
Cały ból świata przygarnij do siebie,
tak jak ja zrobiłem, by inni nie cierpieli.

A kiedy ludzie stracą swą moc
i staną bezradni jak w dniu narodzin,
z nieba spadną pióra skrzydlastych aniołów,
które znikną w mroku bez gwiazd.

Słońca nie ujrzysz co świat ogrzeje,
o swietle dziennym będziesz mógł śnić.
Blade twarze zryte od łez
- nigdy już nie ujrzysz uśmiechu.

Dzisiaj zgasło wasze słońce,
pośród ciemności zniknie nadzieja.
Lodowe ciernie oplotą ciała,
skują umysły i dusze marne.

Otwórzcie swe oczy,
i trzeźwo na świat patrzcie.
Bo niedługo szczęście trwało będzie...


Patrząc na was, me łzy płyną krwawe.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

proponuję w następnych tekstach pozbyć się sztuczności w zapisie tzn. nie stylizować wiersza zbędnymi inwersjami, epitetami i innymi środkami, pisz krótsze teksty (przynajmniej na razie) żeby popracować nad stylem, treść też mnie nie zachwyca
no i na koniec radzę wyrwać się z tego zapisu tzn. jeśli wiersz chce być wolny, nie duś go na siłę w czterowersowych strofach, daj mu pooddychać
pozdrawiam;-)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...