zapach spóźnionych bukietów

[ewa birk]

- przyjdź, upleciemy z polnych traw
wiązanki z okazji i wieńce, że z żalem

obojętni na chłód, który liże ściany nazwiemy w końcu
co nas boli - jeśli człowiek upodabnia się do swojego psa
to ten, który oswaja tygrysy pewnie ma coś z kota
a każdy którejś nocy obudzony przez własny jęk
będzie się modlił o tamten zapach, dotykał miejsc
gdzie można zabłądzić i odnaleźć poprzednie wcielenia

- za szybą kwiaciarka, naoczny świadek więdnących róż
układa ostatnie krwiste akordy w celafonowe futerały

[jacek_sojan]

na pewno bez pierwszych 2 wersów /sielskie i nijakie/;
potem dobry początek, ale strofa zepsuta hinduistycznymi spekulacjami o "wcieleniach";
a te kwiaty na końcu to dla czytelnika?

[Letnia sukienka]

Ewo,
:)))
pzdr
lucy
i witaj :]

[Regina Misztela]

pół na pół :)

pan sojan myśli dzisiaj jak ja
podpisuje się
Regina