Gorące drzewo

[Rafał S.]

Ogromna, przytłaczająca swym urokiem
Zawsze była, jest i będzie
Potrzebuje soli mineralnych,
wody, czerpanych z wrażliwości
uczuć bo drzewem wciąż rosnącym jest

Gdy chłód zimy je przykryje
Wzrasta wolniej, lecz wciąż.
Czeka wiosny, by pokazać
swą prawdziwą siłę, w mocy
pąku, kwiatu i rozkwitu

Wtedy zaprasza do siebie,
by objąć ją ramionami
Przytulić się do miękkiej kory.
Muślinowej skóry tego drzewa
Zwanego dumnie miłością

[Rafał S.]

Niewart komentarza. Rozumiem. Dziekuje

[M._Krzywak]

bo o miłości :)
metaforyzacja - miłośc jako rosnące, kwitnące dzrewo jest dobrym pomysłem, ale, niestety nie do końca tutaj wykorzystanym. Obraca sie to wokół banału - motywów jakich pełno. Czyli nic specjalnego nie odkrywa.
Pozdrawiam.

[Rafał S.]

hmm..to juz lepsze niz nic.A swoja droga ciekawi mnie jakbym Pan wykorzystał tą metaforyzacje.Temat faktycznie powszechny, ale raczej nie zgodzilbym sie co do tej banalnosci.
Pozdrawiam