proszę

[mikołaj chrobochek]

aby to słowo,
które się rzekło,
było na nowo,
albo uciekło,
niech się nie chowa,
niech nie istnieje,
boli już głowa,
ono się śmieje,
z powrotem się nalej,
wracaj do gęby,
więcej nie szalej,
wracaj za zęby!
cofaj się szybko
jakby nic wcale,
zsypuj sie sypko,
w tamtejsze żale.

[mikołaj chrobochek]

a słowa nie cofnie nawet matka myśl,
tylko brat któryś, też słowo

[stanislawa zak]

święte słowa moja kumo
jak cosik sie rzekło
to po co dumoć
i cofke robić
albo otręby
albo i dupe z gęby

[kordelia]

Czyżby to"proszę" zbyt trudne było,
z pańskiego gardla,wydarte siłą?
Kategorycznie swój sprzeciw zgłaszam,
ciekawe jak jest z pańskim-przepraszam.