Ciepły płaszcz

[Krzysztof Wysocki]

Ciepły płaszcz śmierci
Tuli w swoich ramionach
Równy oddech człowieka

Nocą, dniem, śpiewem
Ludzkie tchnienie pieści
Zapomnieć pozwala o końcu

Czasu, co mierzy wytrwale
Kolejny krok stawiany
Na ścieżce zielonej

Zardzewiały gwóźdź
Ukryty w przydrożnym płocie
Nagle rozdziera płaszcz

Ostre spojrzenie zegara
Dostrzega wyłomu drogę
Zabiera do siebie człowieka

[Roman Bezet]

[color=red]Q[/color]
dyg
b
PS. zwłaszcza za konsekwentne inwersje ;)

[Krzysztof Wysocki]

dzięki za słowo i wcześniejsze komentarze potrzebne!!!
pozdrawiam

[Jimmy_Jordan]

Piękny paradoks czyżby płaszcz śmierci, pozwalał nam o niej zapomnieć. Mi się podoba i co najważniejsze nie są to jałowe słowa, mają przesłanie. Nie znamy dnia ani godziny....-czy jakoś tak..
Ja jestem za.
Pozdrawiam Jimmy