Żeglarz

[Angela]

Barwny śpiech ptaków,
Delikatny wiatr w polu,
Powoli uderza w biały żagiel,
Zaiste bolesne ale ostatnie,
spojrzenie niczym apokalipsa,
daje znaki lecz niezabija,
nagle, nasteje bezimienna cisza,
już czas.

Zaiste czysta i bez skarzeń,
jest ta tkwiąca cisza,
śnieżnobiałe koszule,
do boju tęsknocie !
to ona staje się mym bratem,
teraz to już koniec,
lekka bryza i niebieska tafla,
slodki powiew wiatru we welosach.

Pożegnanie boli,
rozczarowanie dopiero przyjdzie,
z utesknieniem wyleje litery,
czerwone jak me serce,
kóre wylecą w świat,
do celu miłości
tak szepce o tesknocie.

[Julia Valentine]

wprawdzie mogło być gorzej, ale...
zacznę opd tego, że kilka literówek się trafiło (np włosy być powinny, jak sądzę), do tego pominęłaś jeden przecinek (przed ale); z kwestii technicznych - nie powinno być też spacji przed wykrzyknikiem;
"zaiste" - tego lepiej nie używac moim zdaniem, a już tym bardziej nie dwa razy; do tego porówanie: "jak apokalipsa" - mnie osobiście kuje w oczy; oststnia strofa najgorsza - "czerwone jak me serce", "do celu miłości" są okropne; tak samo, jak wczesniej "bezimienna cisza", "do boju tęsknocie", "wiatr we włosach" itd;
brakuje mi także logiki w stwierdzeniu: "wiatr w polu" - bo to przecież o żeglowaniu, czyż nie?

ogólnie całość słaba, temat wytarty, nic ciekawego;

pozdrawiam serdecznie