Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kocham ciebie nad życie
Kocham bardzo skrycie
Gdy spoglądam na ciebie
czuję się jak w niebie
Spać przez ciebie nie mogę
rzucam się na podłogę
i często wpadam w histerię
Nie wiem czy ci się spodobam
mam tyłek jak szafa trzydźwiowa
I choć nie jestem chuda jak nitka
to dziewka ze mnie jest nie brzydka
Zęby wszystkie trzy mam
i na instrumęncie nieźle gram
Ale gdy mama o tobie się dowiedziała
zamknęła mnie w domu i klucz schowała
Nie chce żebym wychodziła
i ciebie mój kochany płoszyła
Więc dalej będę kochać cię skrycie
O luby którego kocham nad życie

Opublikowano

Nudne. Pan Chuck (kiedyś zwany inaczej) tyle pięknych wierszy napisał dla pani Doroty, aż zal.
Zajady w kącikach ust mi sie goją. Jedynie szafa "trzydźwiowa" mnie porusza (było nie było - kawał kobity)!
dyg
b
[color=red]Q[/color]

Opublikowano

Temat może nie nowatorski, ale jakże zgrabnie przedstawiony. Szczególe pochwały powinny zebrać porównania których odkrywczość – „jak trzydrzwiowa”, „jak nitka”, „nie brzydka”, powinna zapisać się w annałach poezji. Dodatkowo zafrapowała mnie wysoka samoocena peela i jego stanowczość i niezłomność w podejmowanych decyzjach życiowych. Onieśmielony w obcowaniu z taką SZTUKĄ pozdrawiam Leszek. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa    Bardzo Dobrze. Wręcz Świetnie. Miło czyta się Twój "(...) wartościowy (...)" tekst, a pisanie Ci w ten sposób "(...) niech się toczy (...)". ;))** Zadbaj o interpunkcję.     Pozdrowienia. 
    • Byłem u ciebie dziś, nic się nie zmienia – napisy coraz ciemniejsze jedynie i niebo, z którego lunie za chwilę, mocząc wyschnięte łodygi dalii. Nic się zmienić nie może – świat opisany zero-jedynkami, tak lub siak, w tę lub we w tę – w tę drugą stronę i tak samo splątany, jak my kiedyś, dwie cząsteczki złożone z atomów – niedaleko, jak mówią, pada jabłko od jabłoni. Postałem przez chwilę, mówiąc, o co mam żal do  Ciebie, do innych, samego siebie. Obok człowiek, trzymający kwiat w ręce, znicz w drugiej, miłe dzień dobry - nic we mnie nie rezonuje od miesięcy. Zabić – wieczny głos w głowie, krzyk obsesji – zabić pustkę przy pomocy leków albo, nie czując nic, wstrzyknąć   insulinę w pieprzyk ku utrapieniu patomorfologa. Zdechnąć.   Pod mostem – o ile jest rzeka (tu nie ma wody i schną rośliny, spójrz, marnieją posadzone kwiaty). Tak czy siak – w tę drugą stronę, skończyć - włóczęgę godnie. Byłem u ciebie dziś – obserwowałem przechodniów: nestorów, oldbojów, damy, emerytki gryzące wargi w bezzębnej modlitwie – na nic. I starzejące się litery – kabalistyczne formy zaklęć. Nic się nie zmienia i zmienić nie może; stąd bliżej nam do siebie, jak kiedyś, Tato.  
    • @Berenika97 dobre w chuj, pozdrawiam.
    • @Annna2 Faktem jest, że poezja nie jest wyścigiem, więcej tu najróżniejszych niuansów intelektualnych, ale jeśli jest coś na kształt tegoż właśnie peletonu, Ty akurat jesteś daleko przed nim i to widać, naprawdę widać. Nie kadzę - to coś w rodzaju faktów.
    • @Berenika97 fajna ta langusta
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...