Zgłoś

@Annna2 Aniu. tym wierszem mnie zaskoczyłaś :)   czytając zobaczyłem Cię znów młodą, studentkę, dziewczynę.   tak jak kilka tygodni temu pytałem Cię czy studiowałaś na ASP.   bo tak mi do Ciebie przylgnął pewien obraz.   była tam dziewczyna, trochę niezwykła bo mądrzejsza i poważniejsza od nas.   ładna. warkocz czarnych włosów, zniewalający uśmiech, piękna kobiecość.   i kiedy tutaj przyszedłem, zacząłem czytać Twoje wiersze.   i tak mi się od razu skojarzyło.   miała na imię Anka.   takie moje refleksje ......     bo Twój wiersz pulsuje wieczną tęsknotą, gorzkim kontrastem i nieśmiertelnością nadziei.     zawsze piszesz świetnie. ale ten dzisiejszy wiersz......skubaniec mnie przeniknął !!!!!      

@Alicja_Wysocka @violetta @Annna2 @Berenika97 Dziękuję.

@Berenika97 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Poznajemy siebie w różny sposób wg mnie, ale ważne by się obserwować, wyciągać wnioski, nie zwalać winy i odpowiedzialności na innych, nie wkręcać w cudze (emocje). Pozdrawiam ciepło, zmykam na rower. bb

@Sylvia  tak- śmierć kończy życie i już żadnego życiorysu życie nie napisze

@Gosława Najważniejsze chyba jest to, aby wobec tej własnej osobistej historii umieć odzyskać siebie. Nawiązać z sobą dobrą relację, w której będzie przestrzeń na zaopiekowanie się swoją duszą bez oceniania, bez przenoszenia na siebie cudzych wymagań, bez cudzych krzyków. Anna musi uwierzyć, że żyje dla siebie, nie dla matki, brata, czy kogokolwiek innego. I niczego już nie musi poza tym, co sama uzna dla siebie za dobre. Skreślenie "Wtedy i Nas" to dobry początek, bo daje wolność i emocjonalną autonomię. (może truizmy powtarzam, ale nic mądrzejszego mi nie przychodzi do głowy).