Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

na oślep czasem łatwiej


Rekomendowane odpowiedzi

już dawno zgubiła
drogę i klucz do domu
niejedna w lesie przeraża

dawno się złamała
pod ciężarem codzienności
otwarte długo się goją

zobaczyła
jak jest trudno
przez powieki dociera mniej światła
i uciekła
w pierwsze lepsze ramiona
i padła
na twarz z błota
nie uniosła

to wszystko
już dawno zrobiła
-bym bez Ciebie
zostań na kolację

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

a gdyby tak nie powtarzać - już dawno
oddzielić je strofami
np,
już dawno zgubiła drogę
i klucz do domu
niejedna w lesie przeraża

złamała się
pod ciężarem odpowiedzialności
takie długo się goją

*** przepraszam za inger. ale tak misie jakoś skojarzyło,,
pozdrawiam ciepło

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

proszę nie przpraszać, podobają mi pani się pomysły, tylko troszkę się kłócą z tym, o co mi chodziło:) tam, gdzie wcześniej były pauzy na końcach peel dodaje -bym no bo to się nie stało,
więc nie może być np. 'złamała się'

mam nadzieję, ze teraz troszkę lepiej:)

dziękuję za pomoc

pozdrawiam serdecznie
ER

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dziękuję, te złamania nie dawały mi spokoju, tylko tak się boję, czy to takie oczywiste będzie dla wszystkich że chodzi o złamania otwarte, ale moze jeżeli nie to pojawią się jakieś ciekawe interpretacje:)

jeszcze raz dziękuję!

pozdrawiam serdecznie!
ER
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




na pewno ta wersja jest lepsza technicznie, ale kłóci mi się z treścią:)

zobaczyła, że jest trudno, bo teraz ma otwarte oczy-wcześniej miała zamknięte, bo On prowadził (wskazuje na to końcówka) ,a przez powieki dociera mniej światła, to które docierało nie pokazywało trudności, może zamiast zamkniętych oczu i chodzenia na oślep powinnam była użyć tu rożowych okularów, które Jego nieobecność zdejmuje:)

a dlaczego "uciekła", "padła" są u mnie na końcach- z założenia.(pisałam to już pani Stasi:) bo to tak na prawdę się jeszcze nie stało.peel do wszystkiego dodaje -bym, gdyby Jego nie było. takie tam sobie gdybanie o niczym:))
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dagmara Gądek dziękuję za odwiedziny 
    • Oczywiście wiele można w temacie róż   Róża, lasy i świat "Nie czas żałować róży, kiedy płoną lasy - Nie czas lasów żałować, kiedy płonie świat, Gdy obszar ziemski jedną staje się Saharą... Nie czas żałować świata, gdy wznowił się chaos, Gdy dnia i godziny nikt nie wie, Kiedy Bóg, kulą ziemską w pierś trafiony, padł I powstał jak lew w swym gniewie! - Gdy noc każda najgłębszą czerni się żałobą... - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - Jednak żałuję róży i płaczę nad sobą." MPJ    
    • @hania kluseczka śmierci nie ma, to iluzja :)
    • Leżę w mym łóżku, myśląc nad życiem, I myślę nad swoim małym odkryciem, Przed oczami mrok, widzę pustki, ciemność, Me uszy pięści tej muzyki senność.   Leżę, słucham, papieros w mym ręku, Każdy żyje w tym ogromnym lęku, Nie mają pojęcia o życiu, sensie, Żyją bezwiednie w wielkim procesie.   Sensem jest nauka, rozwój duchowy, Reinkarnacja, dobroć, uczuciowy, Życie to przygoda, a nie problemy, Walcz z nimi, nie damy się systemy.   Brak zgiełku i państw, jedna ów planeta, Brak wojen, konfliktów, oto jest skrzeta, Wszyscy szczęśliwi, żyjący symbiozą Kochający się swoją wspólną wizją.   Zakończmy ten chaos, bądźmy dobrymi, Stańmy się w końcu ludźmi mądrymi, Karma i Wszechświat, to mocno doceni, Finalnie z pewnością coś się zmieni.   Bądź lepszy i lepszy dnia kolejnego, Wyjdziesz tym na człowieka szczęśliwego, Kochaj ludzi, zwierząt urok wspaniały,  Doceniaj piękno, a nie świat nędzniały.   Na końcu dowiesz się, że było warto, Idąc do światła, dumnie, nieodparto, Poczujesz błogość, piękno wzruszające, Ujrzysz blask, miłość, szczęście chwytające.        
    • dlaczego tak szybko więdną kwiaty szarością popiołu w źrenicach zbłąkanych   każde spojrzenie kłuje i rani   w zaułkach co łzami zroszone jak bańki mydlane pęka nadzieja   gdy trudno życie do kupy pozbierać   a jednak   dopóki na łące kwiatów zostało a śpiew skowronka słychać pod niebem jakoś tam drepce los człowieczy z sensem bez sensu sam czasem nie wie   kiedyś znowu pobiegniesz na łąkę nie za daleko nie za blisko wtedy w blasku świtu lśnienia   nigdy nie zwiędną tobą zakwitną
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...