Lustro

[Robert Respondek]

Dzisiaj gospodarz w nienajlepszym humorze.
Przypuszczam, że sen nie był nazbyt miły.
Lub niewygodnie pościelone posłanie.

Poznać to po oczach.
Przymglone, przymróżone.

Znowu się do rana
piło w tutejszej gospodzie.
A rano głowa
jak dynia
tyle, że nie pusta w środku,
a wypełniona dziwaczną substancją,
do której nieustannie się powraca.

W niej znajduje pan oparcie.
Kiedy się pan przeglada we mnie,
widzi tylko siebie.

Ile ma pan lat?

Czyż niewystarczająco, żeby
znaleźć sobie kogoś.

Kogoś pełnego zaufania.
Kogoś na codzień.

Nawet widząc te pana zmęczone spojrzenia,
jest się gotowym do rozmowy.
Czasami aż chce się wykrzyczeć słowa
trudne, bolesne.
Tylko czasem nie potrzeba dialogu.

Lepiej obejrzeć się i odejść.
A czasami nawet się nie ogladać
tylko po prostu przejść.