Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kiedy bedziesz w niebie
Powiedz bogu
Że zajrze do niego przez okno
Zobacze jak gra w szachy ze światem
Powiedz mu że nie bede płakał
Za wszystkich którzy żyją czy są umarli
Powiedz że bede płakał bo jestem w śród nich samotny
Ale nie mów ze jestem jak dziecko
Że smuci mnie wszystko i dziwi
I że może potrzebuje kogoś...

Powiedz mu że widziałem tych ludzi
Widziałem jak skakali, bawili się
Tańczyli, śmiali, byli radośni
I jak kamery spoglądały im w oczy
Nagrywały całe zdarzenie - wszystko

(spogląda w niebo)
Tak żebyś wiedział że kochaja Ciebie
Że są z Tobą że sie o Ciebie martwią
Że nie jestes sam...
Tego Ci zazdroszcze...
Wiesz... jedna z kamer...
Wznosiła sie w gore...
Do samego nieba...
Spoglądajac na tysiace
Bawiacych sie ludzi
Nagle ! narrator ocknął sie z zachwytu
A pózniej z niepokojem zapytał
- A jesli Boga nie ma... ?

Opublikowano

,,Powiedz mu że nie bede płakał''
,,Powiedz że bede płakał bo jestem w śród nich samotny''

Będę

Wiersz nierówny, chwilami się podoba , chwilami nie. Generalnie pierwsza zwrotka mi się podoba

,,Powiedz mu że widziałem tych ludzi''
To mnie śmieszy, ,,tych ludzi''- moim zdaniem brzmi średnio.

Puenta mało oryginalna.


Pozdrawiam Ciołek

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
    • @Jacek_Suchowicz  Inspiracją jest Cyprian Kamil Norwid- dałam w tagu a dokładnie"  Moja piosnka 2" fragm.   Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba Podnoszą z ziemi przez uszanowanie Dla darów nieba, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie winą jest dużą Popsować gniazdo na gruszy bocianie, Bo wszystkim służą, Tęskno mi, Panie.    Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony Są jak odwieczne Chrystusa wyznanie: „Bądź pochwalony!” Tęskno mi, Panie.       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...