Widok widziany na tle

[deli s]

jestem narratorem poza działaniem dystansu.
z perspektywy krajobrazu odtwarzam powracające niby nic.
zdarzenie dramatyczne tworzy się samo
w którym ścigają się wzajemnie przestrzenie
wcześniej tak znane a teraz niewiadome.
ruch jest obiektywnie i subiektywnie martwy
-zawisł w podziemiach ludzkiego napięcia
tak jak dźwięk zastyga w okręgu uchwyconego światła.
to co towarzyszy strukturze wyboru
będzie należało do tych co wkrótce przybędą.
im to będzie dane odziedziczyć tragedię wyboru
z gatunku tych koniecznych i nieodwołalnych.
staną w punkcie widzenia świata
będą wskazywać na czynniki winy
weryfikować zastałą wyobraźnię.