Kochankowie

[Faust Fryc]

Wyrzuceni z morza dwaj kochankowie
leżą na plaży ich smutku
Ściskając kurczowo swe ręce
patrzą na własne szczęście
Oczami mówią słowa bezkształtne
co chwile przerywając pełnym łez uśmiechem
Piasek przykrył ich nagie ciała
i ciemność zapadła - głęboka jak ich miłość
Bicie ich serc rytmicznie się zmienia
w taniec namiętny, lekki, ulotny
On - zakochany
Ona - szczęśliwa
razem marzą o dźwiękach
Lecz tyljko cisza towarzysząca ich sercom
zatrzymuje powoli rytm ich tańca
Usta kochanków połączyły się
niemoc ich ogarnęła
Szczęśliwi ze sobą sami w miłości
i w ciszy
umarli...

[Agnieszka Lisicka]

Powiem Ci że mimo tego ,że nie przemadam za wierszami o miłości (pewnie dlatego że jest ich poprostu za dużo) to bardzo mi sie spodobalo. pozdrawiam :)

[M._Krzywak]

Oczami mówią słowa bezkształtne - takich metafor bezwzględnie nie pisac.
Za dużo tego szczęścia - aż trzy razy, niepotrzebnie, sama sytuacja nawet romantyczna, ale należy pisac o takich rzeczach głębiej, podawac więcej skojarzeń, a nie pisac wprost: konwencja to serca, szczęście, kochankowie, nagie ciała, usta połączyły się itd.
właśnie to, że wiersz praktycznie nie wnosi nic nowego, nie pozwala niestety na wpisanie plusika. A szkoda.
Pozdrawiam za to serdecznie.

[Alicja_Wysocka]

"dwaj kochankowie (...) On - zakochany Ona - szczęśliwa"
A nie powinno być - dwoje?