poemat o flotylli magellana

[jacek n]

Korek
wepchnięty do butelki
pływa
chyboce się na falach
jak
ostatni statek z flotylli Magellana

upojny wieczór
w towarzystwie komputera
gdy za oknem
skrzą się latarnie
gubałówki i szymoszkowej.
Wpadła jeszcze butelka
przycupnęła obok ekranu
cicha
bezkonfliktowa
idealna partnerka na upojny wieczór

opowiada o ostatnim statku
z czterech
które wypłynęły z Magellanem

korek kołysze się na tafli wina
i odsłania jakieś inskrypcje


statek pod władzą
Juana Sebastiana Elcano
wraca do Hiszpanii
z ładunkiem szkorbutu
i bezcennych goździków
(abyś mógł, parę wieków później, wypić grzańca na Krupówkach)

w Hiszpanii
jedynie cierpliwi
sędziowie i prokuratorzy
nie zatracili wiary
Elcano i cała załoga
prostu z portu trafia
do więzienia.

pod spodem świata
płynąc do góry nogami
źle się
podobno
wyraził o królu
niech gnije w lochu

na szczęście
goździki
pokryły kupcom i królowi
zwrot kosztów wyprawy
z nawiązka


gnijcie w lochach żeglarze
odkrywcy
oceanów głupoty
bo dla was są lochy
wszy szczury
i inne atrakcje

tam wasze miejsce

ale najpierw
oddajcie goździki
goździki są dla wszystkich!
ciemny lud to kupi

korek
osiadł na mieliźnie
dna butelki
już nie chce opowiadać

do lochu z nim

[Ona_Kot]

za mało poezji, za dużo prozy, zabyt banalne "jechanie po skojarzeniach"
ale dostrzegam światełko: nie znudziło mnie, doczytałam do końca = umiesz opowiadać...może by tak proza?

pozdrawiam