Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oj! przepraszam - w natłoku ten koment mi jakoś uciekł:)

Ołówek padł ofiarą wiersza po części jako narzędzie twórcy (sam nie rysuje), ale głównie przez swoją manipulatywność. Jego głównym grzechem jest to, że mogę obracając nim bez trudu obrócić światem. Zabieg, który ma czytelnika oswoić z grą "we względność" jaka jest uprawiana na przestrzeni utworu, z tym, że jeśli obracam ołówkiem, a ołówke wyłączę z uniwersum, to ołówek sam staje się takim, i jeśli na przykład dalej uznam (co będzie prawdą), że ołówek jest czymś innym niz reszta rzeczywistości, to dla tej reszty również przewracam wszystko.itd., etc.... Takie te moje refleksje są pojebane...:)
Opublikowano

[quote]

Ołówek padł ofiarą wiersza po części jako narzędzie twórcy (sam nie rysuje), ale głównie przez swoją manipulatywność. Jego głównym grzechem jest to, że mogę obracając nim bez trudu obrócić światem. Zabieg, który ma czytelnika oswoić z grą "we względność" jaka jest uprawiana na przestrzeni utworu, z tym, że jeśli obracam ołówkiem, a ołówke wyłączę z uniwersum, to ołówek sam staje się takim, i jeśli na przykład dalej uznam (co będzie prawdą), że ołówek jest czymś innym niz reszta rzeczywistości, to dla tej reszty również przewracam wszystko.itd., etc.... Takie te moje refleksje są pojebane...:)


Czyli każdy inny przedmiot wzięty na warsztat przez Dzikiego np. szparaga(?!) czy pisak uległby takiej manipulacji w "grze z względnością" i zupełnie nie rozumiem, dlaczego autor nie chce dostrzec "istoty" ołówka czyli jego grafitu czyli finalnie jego "duszy".Ołowek z nazwy i przeznaczenia jest powołany po to, aby "spełniać się" w graficie- pisaniu czy rysowaniu?! Nawet jego obudowa ulega destrukcji jak i sam grafit po to by zaistnieć na papierze w formie innego "bytu", a w wierszu Dziki tylko nim obraca i odbiera mu sens!!!Czy łatwiej z tym życ? Oczywiście - filozof , aby funkcjonować musi komplikować "rzeczywistość". Pozdrawiam i polecam coś o graficie napisać!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Czyli każdy inny przedmiot wzięty na warsztat przez Dzikiego np. szparaga(?!) czy pisak uległby takiej manipulacji w "grze z względnością" i zupełnie nie rozumiem, dlaczego autor nie chce dostrzec "istoty" ołówka czyli jego grafitu czyli finalnie jego "duszy".Ołowek z nazwy i przeznaczenia jest powołany po to, aby "spełniać się" w graficie- pisaniu czy rysowaniu?! Nawet jego obudowa ulega destrukcji jak i sam grafit po to by zaistnieć na papierze w formie innego "bytu", a w wierszu Dziki tylko nim obraca i odbiera mu sens!!!Czy łatwiej z tym życ? Oczywiście - filozof , aby funkcjonować musi komplikować "rzeczywistość". Pozdrawiam i polecam coś o graficie napisać!

Nie przeczę, że ołówek ma swoje grafitowe konotacje i jego głównym przymiotem jest rysowalność, jednak nie czuję się zobowiązany o tym pisać, skoro bardziej potrzebna mi była jego obrotowość, to iż grafit w zasadzie jest diamentem. Czy gdybym napisał wiersz o nienawiści do kogoś, miałbyś pretensje do mnie, że ludzi również się kocha i nie napisałem o tym? O grafice pisał raczej nie będę, bo zwyczajnie jestem dyletantem w tej kwestii (za to z chęcią poczytam rzetelnej twórczości - tylko RZETELNEJ!!, z dobrze wykrzystaną nomenklatura). A tak nawiasem mówiąc, to proszę zauważyć, że ołówek w moim wierszy nawet nie jest zatemperowany:), co raczej wyklucza Twoją interpretację:).. Ołówek występuje gościnnie:)

Jestem bardzo zadowolony z komentów, które bezpośrednio traktują o wierszu i dowodzą, że któś go czyta. Moim skromnym zdaniem, sporo autorów, którzy pod swoimi dziełami są wychwalani, może mi jedynie pozazdrościć:).

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...