Trzy czasy

[Donika Kuźniewska]

Jak toksyna przeciwnormalnie
Jakoś niemiło rozpuszcza krew
Tak ja w szczęściu żegnam się
Ostatni raz na Ziemi wzdycham
Wszystko dziwne przedziwne zadziwiające
Odłamki granitu wbijają się w twarz
Jak wsłuchiwanie w bezkresu... dźwięki
Starcze lica w półmroku gwiazd
Wypatrują z niebios złowieszczej męki
W drętwocie umysłu zanika skorupa
Antynormalność nicości trofeum
Wśród bitw podświadomości
Odchodzą trzy czasy
Trzy dwa raz
Świt

[Espena_Sway]

wiersz ma ciekawą treść, jednak forma nie przemawia do mnie. warto trochę poprawić, przede wszystkim usunąć nadmiar słownictwa i niepotrzebnego patosu.
moja propozycja

*****

toksyna przeciwnormalnie
niemiło rozpuszcza krew

wszystko zadziwia
odłamki granitu
wbijają się w twarz

lica w półmroku gwiazd
widzą z niebios
złowieszcze męki

odchodzą czasy
trzy dwa raz
świt

*****

pozdrawiam serdecznie i życzę szczęśliwego Nowego Roku

Espena Sway :)

[Donika Kuźniewska]

dziękuję życzę również szczęśliwego