Krawędź tętna

[Nechbet]

na drugim brzegu nieuleczalnej świadomości
w łodzi koloru wczorajszych słów
zatrzymany oddech
rytuał otwierania myśli

tam daleko
każdej nocy rodzą się nieprzypadki
podpierane kulami majestatu

apokaliptyczna wizja
nasycona marnym substytutem
końca świata
to dopiero początek

nim zgasną światła
wyłapię zmieniające się obrazy
podszyte niemiarowym tętnem

czasem warto spojrzeć na siebie
chłodnym okiem racjonalisty

[Eugen De]

Czyta się bardzo trudno, czuję te wzniosłości "nieulaczalnej świadomości", ale są trudno przyswajalne:rytuał. noc, nieprzypadek, majestat o kulach ....czy nie za duże nagromadzenie osobliwości? Zapewne wapdnę tu jeszcze nie jeden raz i poczytam. Pozdrawiam.

[Espena_Sway]

wiersz ma jakiś przekaz i jest nieszablonowy, jednak wydaje mi się, że zastosowałaś zbyt wiele wielkich słów

pozdrawiam serdecznie sylwestrowo Espena Sway :)

[Stefan_Rewiński]

trzecia zwrotka mogła by być wierszem, sama. Pozdro, bąbelkowe.