Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Posłuchajcie mnie królowie,
powiem, co wam kiedyś powiem
i zaśpiewam, że wam kiedyś coś zaśpiewam;
Czym jest upiór, a czym człowiek?
Jedno z drugim po połowie
krzyczy milcząc, jak umierające drzewa.

Raz, dwa, trzy- strzelasz ty,
cztery, pięć- też mam chęć,
sześć do osiem- drżenie w głosie,
dziewięć, dziesięć-...

Posłuchajcie wszyscy wielcy
socjopaci i zboczeńcy
w smużce światła zagubieni i bezradni,
tyle orgii, ile kobiet,
czy w kołysce to, czy w grobie
końcem świata się nie przejmujecie żadnym.

Raz, dwa, trzy- strzelasz ty,
cztery, pięć- też mam chęć,
sześć do osiem- drżenie w głosie,
dziewięć, dziesięć-...

Posłuchajcie mędrcy świata,
w którym brat zabija brata
i choć raz nad tym zapłaczcie sami.
Wam muzyczka gra do ucha,
każdy żyw jest co was słucha,
każdy żyw jest, chociaż innych rani.

Raz, dwa, trzy- strzelasz ty,
cztery, pięć- też mam chęć,
sześć do osiem- drżenie w głosie,
dziewięć, dziesięć- ...
...dość...

Opublikowano

łomatko, do kitu z takimi tekstami
jeśli piosenka - to chyba hh tylko
a i tak słabo by było :/

za dużo patosu, za słaba rytmika
tak, przede wszystkim rytmika leży
(i słownictwo)

przykro mi,
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 Berenika masz niesamowitą umiejętność łączenia faktów historycznych z ludzkim doświadczeniem. Twoje pisanie nie jest suchą rekonstrukcją przeszłości, tylko głęboko emocjonalną, osobistą opowieścią, która pokazuje, jak historia rezonuje w ludziach dziś  i jak bardzo wciąż potrafi dzielić lub zbliżać.   Trzecia część opowiadania pogłębia emocjonalne napięcie między bohaterami, a zarazem podnosi stawkę całej historii. Tu już nie chodzi tylko o przypadkowe spotkanie Niemca i Polki, to zderzenie dwóch pamięci, dwóch rodzinnych ran i dwóch wersji historii. Z dużą empatią oddajesz rozdarcie Moniki - jej reakcja nie jest przesadzona, ale bardzo ludzka. Widać, że pamięć o przeszłości wciąż żyje w niej głęboko, być może nawet głębiej, niż wcześniej zdawała sobie sprawę. Z kolei Wolfgang - wyciszony, uważny, choć może nie do końca świadomy ciężaru, jaki jego historia niesie dla kogoś z Polski.  To świetnie prowadzony tekst - z wyczuciem historii, ale i dużą delikatnością wobec emocji. Jeśli będzie kolejna część, z przyjemnością przeczytam.
    • @TylkoJestemOna No co ja mam powiedzieć, podoba mi się. 
    • @Alicja_Wysocka Twój wiersz jest bardzo mądry -  trafnie pokazuje, jak łatwo dajemy się uwieść napisom - zarówno tym, które nas chwalą ("malin"), jak i tym, które ranią (niedokończone "du..."). Szczególnie podoba mi się "opamiętanie może przyjść późno" - tak najczęściej jest, że mądrość przychodzi za późno, po szkodzie. I ta "drzazga" na końcu - coś, co zostaje pod skórą, boli długo, nawet gdy powód wydaje się błahy. Świetna  poezja!   
    • @Berenika97... dziękuję za przychylny komentarz. Ciocia Klara, znałam ją osobiście i lubiłam do niej zajść, szczególnie z moją rówieśnicą wiekową, dorastałyśmy w tym samym bloku... :) Raz jeszcze, dzięki.! 
    • @Berenika97 Możliwe. Nie wiem. Nie jestem aż tak obeznany w tej dziedzinie. Chodziło mi o samo zagadnienie absolutnej wolności.  Jestem zdanie, że na pewno istnieją te małe wolności, jakie mamy w życiu. Ale ta wielka absolutna istnieć nie umie. @Nata_KrukBardzo mi miło. Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...