Spowiedź

[Mona Liza]

Od weekendu do weekendu
Niczym w aucie z ciemną szybą
Coraz szybciej, coraz bardziej
Coraz płyciej, coraz nędzniej
Byle dalej, byle naprzód,
Między tłumem z pokorą,
W samotności rozpychając się łokciami
Nad przepaścią od łóżka do drzwi
Rozwiązując sznurowadła
Patrząc nie widząc
Nie widząc nie patrząc
Nie myśląc mijam
Życie.

Trwam w nieistnieniu
W ciszy milczę
Krzyczę z tłumem
W moherowym berecie
Kocham.
Kocham życie.

[Eisern Sudowski]

Podoba mi sie zarowno rytmika jak i sens tego wiersza. Bardzo aktualny i ciekawie opisujacy stan
ktory jest mi nieobcy.

"Nad przepaścią od łóżka do drzwi
Rozwiązując sznurowadła
Patrząc nie widząc
Nie widząc nie patrząc
Nie myśląc mijam
Życie."
O, jakze prawdziwe i bolesne...

tylko goraca prosba - wykresl "Moherowy" , malo to poetyczne i psuje calosc okrutnie
poza tym Bardzo na Tak

[Adam A]

Przyznam, że faktycznie bardzo ciekawy to wiersz, ale zmieniłbym 2 rzeczy:
1. Wyrzucił drugą strofę - dla mnie nie pasuje zupełnie.
2. Wstawił znaki interpunkcyjne.

Jak Tobie się to powyżej widzi?

Pozdrawiam