takie pamiętanie(wigilia 1981)

[adam sosna]

Łąka zryta gąsienicami czołgów, noc nieprzespana od
Huku silników, śmigłowiec w szarym niebie.
Żałobne wycie syren karetek wiozących rannych-nieżywych
Dzień jak każdy inny. Jedyny. Takie pamiętanie.

Normalne życie w ubogim świecie podzielonym na mądrych,
Co wiedzą lepiej, i na głupich – co wiedzą gorzej.
Na choince smutne bąbki, smętne łańcuchy, blade lampki.
W wannie bezłuski karp liczący na litość. Takie pamiętanie.

Ulice bez samochodów, drzewa ośnieżone, mróz.
Oświetlone ulice nie posolone. Noc wigilijna. Pasterka.
Czy taka noc się zdarza co rok? Raz w życiu. Tylko raz
Wracam bezustannie do tej nocy. Ważna była. Takie pamiętanie.

„Bóg się rodzi” śpiewane wyjątkowo zgodnie. Chór amatorów
całkowitych. „Cicha noc” śpiewane wyjątkowo równo. Ten sam
chór. I podpadał tej nocy brak nietrzeźwych. Dziwna noc. Jedyna Pasterka.
Noc nie śpiewanego, a szeptanego „Boże coś Polskę”. Takie pamiętanie.

Na koniec wykrzyczane niemal, błagalne „Ojczyznę wolność racz nam wrócić Panie”
Tak. Koniec. Kapłan mówi „Idźcie! Ofiara spełniona.”
Posłuszni jego słowu – idziemy. Na długie schody. I ktoś zaczyna
„Jeszcze Polska nie zginęła” – recytować zaczyna. My za nim.

Takie pamiętanie.
Adam Sosna(2005.12.01)