Rozstrzelać!

[Madzik J]

Zabrali nas od rodzin i dzieci
Wywieźli daleko za miasto
Mieliśmy nadzieje że los się odwróci
Lecz początek był tylko namiastką

Zamknęli z zimnych domach
Zabrali nam wszystko co mogli
Co chwile widzieliśmy jak których z nas kona
Lecz płomyczek nadziei ciągle się tlił

Na wielkim placu przez drut kolczasty strzeżony
Jak dzikie, wściekłe psy traktowali
Pełni nienawiści, złości i upokorzenia
Czekaliśmy na okrutny koniec

Pod ścianą śmierci nieświadomi stanęliśmy
A oni gotowi byli dalej nas oczerniać
Oczy nam czarną przepaską zawiązali
A potem padł rozkaz....ROZSTRZELAĆ!

[Tali Maciej]

nie nowego w tym temacie nie odnalazłaś, powtórka z rozrywki
po tytule i pierwszej strofie wiedziałem jaka będzie puenta a to niedobrze świadczy o wierszu, jest przewidywalny i mało zaskakujący a temat przecież tego wymagał

nisko isęk łanim i pozdrawiam

[Patryk_Nikodem]

popraw błędy. poza tym kiepsko.

pzdr.