W poczekalni win

[Patryk]

Puste miejsce dla pogrzebanych zapomnień,
czas młodości ukryty pod kryształową łzą.
Nagły głód serca w bożej przepaści dążeń,
dla świętych przebaczeń zakłamanym dniom.

Niepowodzenia zaznaczone wyciem tęsknoty,
pomiędzy zapomnienia zapisał Anioł Stróż.
Żałosnych grzechów trawiące nas zgryzoty,
w morzu wybaczeń, w kochaniu utopił Bóg.

Zostawiając w bożej poczekalni moje winy,
wzdęte fale nienawiści osuszamy miłością.
A ziarno rozsiane pomiędzy ludzkie kpiny,
tulę biciem serca, pieśnią upoję nabożną.

Pod skrzydłami pragnień rajskich ptaków,
w zamkniętej klatce życiowych grzechów.
Stąpamy po ziarenkach straconego czasu,
zbierając zagubione prawdy w pośpiechu.

[Dorma]

Podoba mi sie..Ale czuje maly niedosyt Ptryku..Nie wiem dlaczego..Moze mi brakuje jakiejsc wyraznej puenty..



I dlaczego wszystkie twoje wiersze sa jakies takie smutne i powazne..?

Pozdrawiam goraco
[sub]Tekst był edytowany przez Dorma dnia 10-11-2003 14:18.[/sub]

[Iris_IK]

Hej,Patryk!

Ja tu rozpędziłam się do "win" poczekalni ,od wina nie od winy...rozumiesz takiego do picia
toteż tekst przepełniony melancholią zaskoczył mnie i choć znalazłam tu wiele pięknych wersów:
"(...)ziarno rozsiane pomiędzy ludzkie kpiny
tulę biciem serca,pieśnią upoję nabożną(...)"

albo
"(...)Stąpamy po ziarenkach straconego czasu,
zabierając zagubione prawdy w pośpiechu.(...)"

nie mogę powiedzieć, żebym wpadła w zachwyt.

Klimat jakby z biczowania wzięty!!! Nie podoba mi się .Ale to są moje odczucia.
Czytałam kilka razy,żeby go zgłębić więc proszę mnie nie posądzać o powierzchowne traktowanie.
Pozdrawiam.
[sub]Tekst był edytowany przez Iris_IK dnia 10-11-2003 22:13.[/sub]