Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Pustka.


Rekomendowane odpowiedzi

Nad ranem gdy wszystkie chmury
skupiają się we własnym porodzie
Gnijąca przestrzeń wygląda na statyczną
mimo iż czas brutalnie chłoszcze moje uda.

To już nie nazywa się smutek,
a złość nie poddaje się już kolejnej metamorfozie.
Pustka która mnie wypełnia jest tylko zwalistym
wysypiskiem dawno przeżutych postanowień.
I nic się nie zdarzy
żaden proces nie wyhoduje już na mym ciele larw.



[sub]Tekst był edytowany przez Oskar_Rakowski dnia 12-11-2003 19:11.[/sub]

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...