Nadzieja

[ona wyzwolona]

Cieply podmuch z ogniska
wytrwale unosi sie w gore.
Z kazdym oddechem drzew
wzbija sie coraz wyzej.
Spadajaca gwiazda
rozdzierajaca niebo
jak krzyk cisze
wola go do swego krolestwa.
Chce je piescic swym cieplem
lecz swiecace punkty sa dla niego celem
nieosiagalnym.
Zatapiajac nadzieje w ogromie nieba
rozplywa sie po cichu ukrywajac
swoje pragnienia.
Znow nie udalo mu sie spelnic swych marzen
o musnieciu jednej z gwiazd.
Z rozdartym sercem
wtapia sie w szara konsystencje atmosfery.

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

Tak i ja jak podmuch z ogniska
wtapiam sie w egzystencjalny wir.
Szczesliwa milosc
to moj nieosiagniety cel
tak jak gwiazdy dla niego.
On czeka na cud a ja na Ciebie. . .

[Jacek Mucha]

Ech, te literówki. Zawsze gdzieś są.
Opowiadanie - tak, wiersz - nie.
... a opowiadanie, doceniając uczucia i zamiary podmiotu lirycznego, mogło by być lepsze.
Kłaniam się.