Niebogactwo

[Leszek]

Gdyby odruchy ludzkie były w cenie,
połowy świata byłbym szybko panem.
Wiodłoby mi się w życiu znacznie lepiej,
uciech wszelakich miałbym pełną gamę.

Grono przyjaciół byłoby bogatsze,
drzwi by się od nich wręcz nie zamykały.
Od zła wszelkiego otulony płaszczem,
nie przestawałbym wciąż na jawie marzyć.

Są najcenniejszym towarem do brania,
serca przejawy, wiem to nie od dzisiaj.
Biorąc te skarby wielu będzie kłamać,
a moja zawsze, pusta będzie misa.

[czarna]

wkładam ci do misy mały odruch serca
malutki lecz cenny i co powiesz na to?
czy zechcesz go przyjąć czy też
wyrzucisz odruchowo w błoto?

[Espena_Sway]

Leszku, wiersz ciekawy, jak zwykle w Twoim wykonaniu. w dodatku mądry, do przemyśleń szczególnie pointa.

pozdrawiam serdecznie Espena Sway :)

[Beenie M]

Myślę, że to niebogactwo stawia Cię w czołówce bogatych duchem. A to jest dzisiaj rarytas. Pozdrawiam

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Z takimi drobinami serca misa nigdy nie bedzie pusta. Dziękuję. :)

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Już nie wiem jak dziękować za Twoje miłe słowa. Dziękuję. :)

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wielu bogatych duchem nie potrafi znaleźć się w dzisiejszym brutalnym i bezlitosnym świecie. :)

[Waldemar Talar]

Nic dodać nic ująć po takich komentarzach
Gratuluje. Waldemar

[Leszek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Waldku znam swoje ułomności, staram się je przezwyciężać, wobec tego tym milsze są dla mnie, każde dowody przychylności czytających. Miło że mogłem Ciebie gościć. Pozdrawiam Leszek :)