schronisko

[Mikhael-oo]

W podniebnych oparach gorącej herbaty
ławica słów niesiona wiatrem
błyszczy ostrą granią
wyciągniętą jak sztylet
żołnierza walczącego o życie.

Pauza, nastraja ciszę
chwila zadumy nad skalnym pomnikiem
krótka modlitwa
ostatni płytki oddech
tak
życie wspina się żelaznymi łańcuchami
do stóp Pana Boga.

[Tali Maciej]

ciężko się czyta gdy tekst jest przesączony patosem, powtórka z historii nie każdemu musi się podobać, ja jestem na nie, ale może znajdą się zwolennicy

nisko się kłaniam ipozdrawiam