z cząsteczki pyłu

[Tomasz Pietrzak]

czujesz ciężar ziemi, każdą nitką koszuli, każdym włóknem ciała?
ona śpiewa pieśni o planecie opuszczającej swój pierścień,
odlatującej w ciszę, do ojca, przed którym chowało się na drzewie,
do dni, kiedy cieszyło ciastko z herbatą. na jej miejscu rodzi się inna;
nieznany pył i niepojęty przypadek nadaje sobie nowe imię i zakłada
znoszone marynarki, kupuje te same gazety, życie starsze o pokolenia,
zamieszkuje w tym domu i codziennie mija nasze kamienie, niezauważone.

[Jay Jay Kapuściński]

piękny wiersz, gdyby nie to, że nie wszyscy są do pary można go polecić każdemu, by wzbudzić chwilę refleksji. Świetnie zawarłeś istotę przemijania i omylność ludzi, którzy wierzą w trwanie szczegółów, które wzbogacały chwile, do których chcieliby wrócić przynajmniej na moment przed dostaniem szuflą ziemi w sufit nowego mieszkanka. Amen.

do ulubionych,
pozdr.

[Tomasz Pietrzak]

podoba mi się twoja interpretacja, bardzo trafna, za co bardzo dziękuję, to wiele znaczy dla mnie znaczy.

pozdr.
Tomek

[stanislawa zak]

wiersz daje do myślenia, trochę inaczej zinterpretowałam ale podobnie do Jaya
lubię cię czytać, pozdrawaim