Noc buntu

[Oskar_Rakowski]

Dajcie mi pistolet -
a przyjde zbawić wasz świat.
Strzelając w tył jego głowy
pozostanę na wypalonej ziemi do końca.

Oto pełna buntu i goryczy noc,
zimna jak znienawidzony raj ...
jak ludzkość
na której pogrzeb nigdy nie przyjdę.
Mamy tą samą twarz mordercy.



[sub]Tekst był edytowany przez Oskar_Rakowski dnia 03-11-2003 00:59.[/sub]

[magda]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

w ostatnim wersie załamujesz rytm, w tak krótkim wierszu to poważny zgrzyt. moze spróbuj zmniejszyć ilość sylab.



a tu zdecydowanie przydałoby się małe przesunięcie: mordercy twarz.
Tyle jesli chodzi o formę. A treść... moze jestem już zbyt padnięta, ale jakoś do mnie nie przemawia. Bunt jest stary jak młodość, nie udało ci się przedstawić wątku odkrywczo. To samo tyczy się niechęci do świata i zamieszkujacych go ludzi. Nas. Czlowiek człowiekowi wilkiem... e, jeśli te nuty, to choć w nowej aranżacji...

pozdrawiam